Zomergeheimen: ‘Ineens stond ik op de camping uitgebreid te tongen met de buurman’

Tamara (41), moeder van Seppe (10) en Saar (7): 

“Vorige zomer stonden we op de camping op Terschelling tegenover een leuk gezin, vooral met vader Jens had ik direct een klik. Na een paar dagen van stiekem kijken, belandde ik in een situatie waarin ik mezelf nooit had verwacht: na een gezellige barbecue stond ik achter het wc-huisje op de camping uitgebreid te tongen met de ‘buurman’. Nota bene terwijl mijn man, zijn vrouw en al onze kinderen tien meter verderop samen stonden te jeu-de-boulen!

Ergens voel ik me hier heel slecht over, maar aan de andere kant: de tinteling die ik door mijn hele lichaam voel als ik eraan denk maakt een hoop goed. Het is mijn zomergeheim.”

Lees ook – Charlotte was getrouwd, maar kwam op vakantie haar grote liefde tegen: ‘In zee zoende hij me’ >
 

Ik kleur nu eenmaal snel

Rianne (47), moeder van Maurice (12) en Shannon (9):

“Zodra de eerste aaneengesloten reeks zonnige dagen verwacht wordt, maak ik een afspraak bij mijn vaste spray tan-bar. Daar laat ik me, zonder dat iemand het weet, van top tot teen insprayen. Ook al is het niet per se iets om me voor te schamen, toch is het mijn geheim.

“Sindsdien heb ik de leugen maar in stand gehouden”

Ik heb ooit, toen iemand me vroeg of ik echt zo lekker bruin was van de zon, gelogen dat het inderdaad zo was. Ik weet niet waarom, maar het floepte eruit. Dat is jaren geleden en sindsdien heb ik die leugen maar in stand gehouden. Als ik een compliment krijg over mijn gezonde zomerse look, dan hoor ik mezelf verkondigen dat het van een namiddagje strand komt. Ik begin er zelf bijna in te geloven.”

Geen enkele moeite hoor!

Tanja (38), moeder van Lauren (4) en Cas (1):

“Elke zomer vragen onze buren of ik hun planten water wil geven tijdens hun vakantie. In het kader van ‘beter een goede buur dan een verre vriend’ stem ik elke zomer braaf en hartelijk toe, om vervolgens een halfuur tekst en uitleg te krijgen over welke plant hoeveel water en liefde nodig heeft.

Vooropgesteld: ik heb geen groene vingers. Ik heb ooit een cactus laten sterven, daarmee is alles wel gezegd. Maar ook aan mijn geheugen en verantwoordelijkheidsgevoel schort wat, want elk jaar schrik ik me een ongeluk als ik op de kalender kijk: ‘Oh nee, de buren komen morgen alweer terug?!’

“Elk jaar schrik ik me een ongeluk als ik op de kalender kijk”

Vaak realiseer ik me dan pas dat hun planten al ruim veertien dagen geen druppel water hebben gezien. Dan red ik wat er te redden valt en hoor ik mezelf een dag later liegen: ‘Nee, ik snap ook niet waarom die Japanse esdoorn er zo triest bijhangt, ik heb me precies aan jullie aantekeningen gehouden.’ Ik heb nog nooit de schuld gekregen. Best jammer, want zo ontslaan ze me natuurlijk nooit van deze taak.”

Meer lezen? Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.