‘Mijn huwelijk is een soort wapenstilstand, liefde vind ik bij mijn minnaar’

“Ik heb gezworen dat mijn kinderen nooit de pijn van een scheiding hoeven mee te maken. Ik was zelf acht toen mijn ouders uit elkaar gingen en ik vond het de hel. Hans en ik hebben ook geen best huwelijk. Eigenlijk hebben we nooit goed bij elkaar gepast, maar na de geboorte van de jongste zijn we echt uit elkaar gegroeid. Ons huwelijk is een soort wapenstilstand. De ruzies die we vroeger maakten, vinden we nu nutteloos. We praten over de kinderen en het huis, dieper gaat het niet. Ieder heeft zijn eigen vrienden, leeft zijn eigen leven. Als gezin gaan we nog op vakantie en op familiebezoek, meer niet.
 

Meer zit er voorlopig niet in

Liefde vind ik bij mijn minnaar Sydney. Hij is vrijgezel en woont achter ons. We zien elkaar al vijf jaar lang twee keer per week, een paar uurtjes, als de kinderen op school zijn. Meer zit er de komende negen jaar niet in. Ook Hans wil niet scheiden. Hij kan prima leven met onze rolverdeling. Ik werk niet, zorg voor het huishouden en de kinderen, waardoor Hans alle ruimte krijgt carrière te maken.

Of Hans ook vreemdgaat, geen idee. Hij zal heus weleens een schatje hebben als hij op zakenreis is. Hij weet niet dat ik een minnaar heb, ik denk niet dat hij iets vermoedt. Hans heeft me ooit frigide genoemd, waarschijnlijk denkt hij dat seks me koud laat.
 

Lees ook
Mama gaat vreemd: ‘Ik wilde zo graag weer eens flirten en zoenen' >
 

‘Ons huwelijk is liefdeloos, niet hopeloos'

Mijn vriendinnen vinden dat ik weg moet bij Hans, dat ik aan mezelf moet denken. Maar ons huwelijk is liefdeloos, niet hopeloos. We wonen in een vrijstaand huis, rijden allebei een mooie auto, gaan op wintersport én luxe zomervakanties. De kinderen geven ons genoeg afleiding en liefde. Ik zie ons huwelijk als een bedrijf waarin we samen het gezin leiden en waaruit ik af en toe kan ontsnappen met mijn minnaar.”
 

Dit verhaal heeft eerder in Kek Mama gestaan.

Meer relatie verhalen? Volg ons op Facebook.