Beeld: Shutterstock
Je hebt het eindeloos geprobeerd. Alle voors en tegens afgewogen, tientallen keren gepraat met elkaar, en misschien zelfs wel relatietherapie gevolgd. Als de onrust en onvrede in je relatie aanhouden, wat doe je dan? Scheiden of blijven?
Julie (39) heeft twee dochters (8 en 10) en ligt al twee jaar in scheiding met René (48). “Belachelijk, vindt hij het, dat ik wilde scheiden. Dus toen ik twee jaar geleden de knoop doorhakte, besloot René me overal in het proces te dwarsbomen. Het enige – en voor mij gelukkig belangrijkste – wat we tot nu toe formeel geregeld hebben, is de omgang met onze dochters.
Ik was net afgestudeerd, toen we een relatie kregen. Heerlijk, vond ik het, hoe hij zijn leven al op orde had. René was tien jaar ouder dan ik, woonde in een fijn appartement en had een goede baan. Ik woonde nog in mijn studentenkamer, en had meer schulden dan schoenen – dat zegt wat.
Natuurlijk spraken we erover hoe we de toekomst zagen. We deelden een kinderwens, maar als ik zei dat ik óók een carrière wilde, lachte hij minzaam. ‘We zien wel hoe het loopt, Juul’, zei hij dan. En daarmee was het onderwerp van tafel.
Ik kreeg de carrière. En ik kreeg de kinderen. Uit eigen beweging besloot ik in plaats van vijf, twee dagen te gaan werken om bij onze dochters te zijn. René was over the moon. Zijn prinsessen, noemde hij ons; apetrots, was hij. Het paste hem goed, het plaatje waarin hij als ‘hoofd van het gezin’ het geld binnenbracht, en kon pronken met zijn ‘harem’.
Mij paste het plaatje minder goed. Hoe dol ik ook was op mijn dochters, ik verloor mezelf compleet in de luiers en hapjes en slaapjes en boekjes. Ik miste de intellectuele uitdaging, een stukje leven voor mezelf.
Voor René was het onbespreekbaar, dat we de opvang voor de meiden zouden uitbreiden, zodat ik op z’n minst weer vier dagen kon gaan werken. Oók nadat mijn moeder aanbood een dag per week voor haar rekening te nemen, zodat geld en onpersoonlijke opvang geen argumenten meer waren.
René boog niet.
Toen onze dochters allebei naar de basisschool gingen en hij nog steeds niet te vermurwen was, barstte de bom. Ik vond dat hij me kooide, hij vond dat het werk dat thuis gedaan moest worden niet zomaar aan de kant geschoven kon worden. Ik begreep er niks van: de meiden gingen naar school, we konden hulp in de huishouding nemen en de boodschappen liet ik ook toen al jaren bezorgen. René was vooral doodsbang dat ik me teveel zou ontwikkelen, zo werd tijdens relatietherapie duidelijk. En dat hij me daardoor zou kwijtraken. Ik probeerde hem uit te leggen dat mij kwijtraken een garantie was als hij me zou belemmeren in mijn ontwikkeling. Maar hij begreep het niet.
Lees ook:
Scheiden of blijven? 5 Overdenkingen >
De eerste maand dat ik begon bij mijn nieuwe baan – ons huishouden én zorg voor de kinderen in kannen en kruiken –, begonnen bij René en mij de ruzies. Omdat hij vond dat ik ondanks mijn verdrievoudigde salaris niet op stedentrip kon met vriendinnen, terwijl hij niet anders deed dan reizen. Omdat we volgens hem mijn volledige salaris moesten sparen, terwijl we al een dikke spaarrekening hadden waaraan ik royaal bijdroeg. Omdat hij me verweet dat we geen tijd meer hadden samen, terwijl hij geen uur minder was gaan werken. Het werd een self fulfilling prophecy: hij was bang om me kwijt te raken, maar duwde me steeds verder van zich af.
Na een jaar relatietherapie vroeg ik twee jaar geleden de scheiding aan. Het geld dat ik zo hard nodig heb om mijn nieuwe bestaan met mijn dochters op te bouwen, gaat sindsdien voor een groot deel op aan advocaten: elke keer bedenkt hij iets nieuws om over te vechten. Ik gun René de wereld, de helft van de omgang met de kinderen en kan mijn eigen boontjes doppen. Daar moet ik voorlopig voor boeten. Maar het belangrijkste heb ik al gewonnen: ik voel me vrijer en gelukkiger dan ooit.”
Scheiden of blijven? Lees hier de tips van psycholoog Sandra van Scheijndel.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Je kind is je dierbaarste bezit en je wilt ten alle tijden dat je kind veilig is, ook als ze niet bij jou is. Met een dubbel gevoel liet Margje haar dochter logeren bij een vriendinnetje. Had ze maar naar haar gevoel geluisterd.
Je baby begint te huilen en je vraagt je af: moet je meteen reageren, even wachten of laat je jouw kleintje zelf leren kalmeren? De ene ouder zweert bij direct oppakken, de ander bij gelooft dat het beter is om de baby even te laten huilen. En alsof dat nog niet verwarrend genoeg is, zeggen […]
In de nieuwe aflevering van Antoni van Leeuwenhoek: Over Leven met Kanker volgt Beau van Erven Dorens (54) opnieuw mensen die moeten omgaan met een allesveranderende diagnose. Dit keer ontmoet hij de 31-jarige Yasmin, die leeft met een erfelijke, zeldzame vorm van maagkanker. Terwijl ze in het ziekenhuis wacht op een onderzoek, staat haar toekomst […]
Weet je nog hoe je als baby voor het eerst in bad ging, of dat moment waarop je je moeder voor het eerst herkende? Waarschijnlijk niet. We kunnen ons niets herinneren van onze eerste levensjaren en dat leek altijd logisch, want ons brein zou toen simpelweg nog niet klaar zijn om herinneringen op te slaan.
De feestdagen staan voor de deur, dus dat betekent ook: cadeaus inslaan. Weet jij al wat je gaat scoren voor je kind? Het huis puilt uit van het speelgoed, dat binnen een week onder de bank of in de rommellade verdwijnt, dus het is tijd voor iets anders. Ga daarom eens voor nuttige cadeaus waar […]
Want niet elke stiefmoeder is een boze heks met een appel… Stiefmoeders hebben het vaak zwaar te verduren. Bedankt, Disney – met je stiefmoeders die óf in spiegels praten óf gifappels brouwen. Want eerlijk is eerlijk, in het echte leven bestaan er ook héél veel geweldige stiefmoeders.
