Beeld: Getty
Lieve (30) is moeder van Jan (3) en Dries (7 maanden). Tot voor kort was ze gelukkig getrouwd en had ze een heerlijk leven, tot haar man afgelopen Kerstmis totaal onverwacht zijn koffers pakte en vertrok. Op kekmama.nl schrijft ze openhartig over alles wat ze sindsdien doormaakt. Deze week: ‘Ik wil niet scheiden.’
Vandaag zie ik hem weer. De man die ik zo vertrouwde dat hij nu een volkomen onbekende voor me is geworden. Met het oordeel van mijn vriendin (‘Ja in die broek heb je een goeie kont’) staat vast wat ik aantrek. Hoe onbelangrijk het normaal gesproken ook is, zo belangrijk lijkt het nu. Misschien verandert hij, als billenman, van gedachten als hij ziet hoe goed deze broek me staat.
Slechts een paar dagen geleden sprak ik hem telefonisch voor het eerst. Huilend hing ik op, misselijk van het voorstel om naar een mediator te gaan, of ‘de scheidingsmakelaar’, zoals hij officieel heet. Alles in mij schreeuwde ‘Ik wil niet scheiden!’. Wetende dat het met elkaar in gesprek blijven het belangrijkste was, ging ik akkoord en werd de afspraak gemaakt. Waar ik dacht nog weken te kunnen nadenken over wat ik wilde zeggen, had ik maar 24 uur om me voor te bereiden. De afspraak was morgen al.
Samen met vrienden, die zo ongeveer mijn huishouden runden en mijn kinderen verzorgden omdat ik diep onder de dekens lag te huilen, bespraken we wat tactieken. Waarmee zouden we hem kunnen laten inzien dat uit elkaar geen optie was? Waarmee zouden we hem kunnen doen beseffen dat hem een hele rits verantwoordelijkheden te wachten stonden? Maar vooral: waarmee zou ik kunnen en willen leven?
Ik weeg alles af. Met twee kleine kinderen die nog zo hulpbehoevend zijn, is 24/7 zorgen voor dit mooie stel in mijn eentje geen optie, hoe graag ik dat ook zou doen. Co-ouderschap is af te raden omdat Dries nog zo jong is en dus volop in de hechtingsfase zit. Ik besef dat ik nu geen goede keuze kan maken en de tactiek die ik ga toepassen ‘mezelf zijn’ is.
Als ik de volgende ochtend te vroeg arriveer en wacht op mijn aanstaande ex realiseer ik me dat dit gaat over mijn leven. Het is zo surrealistisch dat ik zelfs mijn telefoon check om te kijken of hij deze afspraak écht aan me heeft doorgegeven. Als hij arriveert recht ik mijn rug, schud hem de hand en ga ik hem voor de gespreksruimte in. Daar zit ik dan aan tafel met de man van wie ik zoveel hou, te praten over de omgangsregeling met onze kinderen. En dan bedenk ik me dat er maar één lichtpuntje was vandaag:
Hij keek wel naar mijn kont.
Je kind is je dierbaarste bezit en je wilt ten alle tijden dat je kind veilig is, ook als ze niet bij jou is. Met een dubbel gevoel liet Margje haar dochter logeren bij een vriendinnetje. Had ze maar naar haar gevoel geluisterd.
Je baby begint te huilen en je vraagt je af: moet je meteen reageren, even wachten of laat je jouw kleintje zelf leren kalmeren? De ene ouder zweert bij direct oppakken, de ander bij gelooft dat het beter is om de baby even te laten huilen. En alsof dat nog niet verwarrend genoeg is, zeggen […]
Weet je nog hoe je als baby voor het eerst in bad ging, of dat moment waarop je je moeder voor het eerst herkende? Waarschijnlijk niet. We kunnen ons niets herinneren van onze eerste levensjaren en dat leek altijd logisch, want ons brein zou toen simpelweg nog niet klaar zijn om herinneringen op te slaan.
In de nieuwe aflevering van Antoni van Leeuwenhoek: Over Leven met Kanker volgt Beau van Erven Dorens (54) opnieuw mensen die moeten omgaan met een allesveranderende diagnose. Dit keer ontmoet hij de 31-jarige Yasmin, die leeft met een erfelijke, zeldzame vorm van maagkanker. Terwijl ze in het ziekenhuis wacht op een onderzoek, staat haar toekomst […]
Want niet elke stiefmoeder is een boze heks met een appel… Stiefmoeders hebben het vaak zwaar te verduren. Bedankt, Disney – met je stiefmoeders die óf in spiegels praten óf gifappels brouwen. Want eerlijk is eerlijk, in het echte leven bestaan er ook héél veel geweldige stiefmoeders.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
