Na negen jaar huwelijk en twee jaar relatietherapie, heeft Anna (36) een rigoureus besluit genomen: ze gaat scheiden van Tim (41). Vanuit het nieuwe huis dat ze sindsdien bewoont met zonen Oscar (4) en Merlijn (9), vertelt ze elke twee weken over haar scheidingsleed én -vermaak – want dat laatste is er gelukkig ook.
Lees verder onder de advertentie
Ons leven loopt op rolletjes. Oscar is begonnen aan de basisschool, Merlijn zit lekker in zijn vel, en ik heb mijn leven als fulltime werkende, alleenstaande moeder best aardig op de rit, vind ik zelf. Ik heb weer tijd voor vriendinnen, ben zowaar een keer op date geweest en om ons geluk te completeren, woont sinds kort een eigenwijze kat in huis, die behalve voor gehavende gordijnen, vooral voor een hoop hilariteit zorgt. Dit alles zonder Tim, die weliswaar eens in de zoveel weken een ijsje eet met de jongens, maar verder in wat voor opvoedkundige vorm dan ook afwezig is. We hebben er vrede mee, sort of. Er is in elk geval rust, en duidelijkheid.
Lees verder onder de advertentie
Tot op een middag een brief van een groot advocatenkantoor op de mat valt.
‘Volledige voogdij’
Mijn eerste reactie is schrik. Heb ik een zakelijke fout gemaakt? Een vreselijke overtreding begaan? Met mijn hart in mijn keel open ik de envelop. Ik moet de brief twee keer lezen voordat tot me doordringt waar hij over gaat. ‘Volledige voogdij’, lees ik. En: ‘ontzegging van gelijkwaardig ouderschap’. Ik voel de grond onder mijn voeten vandaan zakken. Bijna twee jaar na onze scheiding start Tim een juridisch gevecht over de kinderen, zonder mij ooit te melden dat hij de situatie anders wilde.
Lees verder onder de advertentie
“Is dit nodig?”, spreek ik in op zijn voicemail, nadat hij me vijf keer heeft weggedrukt. “Natuurlijk kun je de kinderen vaker zien; we willen niet anders.”
Koortsachtig ga ik na wat ik verkeerd heb gedaan. Waarop hij me zou kunnen veroordelen. Ik lees oude app- en mailconversaties na. Denk terug aan alle avonden waarop ik de kinderen beloofde dat papa echt wel weer wat zou laten horen, nadat we weer eens voor een dichte deur stonden. Mijn enige conclusie: ik heb het geprobeerd. Bijna gesmeekt of hij het anders wilde doen, in het belang van de kinderen. In onze conversaties zitten gaten van weken, waarin hij onbereikbaar was. Ik wil hem terug in het leven van Oscar en Merlijn, maar niet op zo’n manier. Tegelijkertijd realiseer ik me dat als we nu geen duidelijke afspraken maken, we misschien nog wel jaren door modderen op deze manier. Dat gun ik de kinderen niet, maar ook mezelf niet.
Lees verder onder de advertentie
Met knikkende knieën pluk ik een advocaat van internet, vraag me af hoe ik dit emotioneel én financieel ga bolwerken, en bel.
Het dochtertje van Famke had zo’n zin in het kinderfeestje op het strand van een van haar beste vriendinnetjes, maar het liep uit op veel pijn en verdriet. Het meisje bleek namelijk niet ingesmeerd te zijn en kwam vuurrood thuis. Ze was mega verbrand.
In de nieuwste aflevering van Het Waren Twee Fantastische Dagen op SBS6 doet Jaimie Vaes een boekje open. Ze vertelt openhartig over haar gewelddadige relatie met rapper Lil Kleine, aka Jorik.
Ruzie met je moeder: sommigen moeten er niet aan denken, voor anderen is het al jaren hun realiteit. Natasja en haar moeder kregen ruzie en sindsdien heeft haar moeder haar dochter niet eens kunnen zien opgroeien.
In Spanje hebben kinderen maar liefst drie maanden zomervakantie. In Nederland is dat maar (“maar?”) zes weken. Is het tijd om in Nederland de zomervakantie ook te verlengen? We vroegen het jullie.