Beeld: Shutterstock
Als de mist van de allesverblindende verliefdheid is opgetrokken, zie je die geweldige prins van je ineens voor wat-ie is: een doodnormale vent. En dan is het zaak de crisis te overleven.
Van een roze bril was al lang geen sprake meer, toen Hanneke (35) en Wim (36) na een relatie van twaalf jaar bijna de handdoek in de ring gooiden.
Hanneke: “Niks afnemende hormonen of een meer realistische blik: Wim en ik werden allebei écht anders. Ik verdiepte me al een tijd in een veganistische levensstijl, wat Wim maar een modegril vond. Hij raakte min of meer tegelijker tijd zijn baan kwijt en belandde in een burnout. We ontwikkelden ons in totaal verschillende richtingen. Als je dan ook nog eens zó bezig bent met jezelf – hij door zijn burnout, ik doordat ik er nu alleen voor stond met onze zonen Quint en Teye van acht en vijf – kun je er donder op zeggen dat je contact verwatert. We groeiden volledig uit elkaar. Gescheiden vriendinnen riepen: ‘Dit komt niet meer goed, Han, neem een flatje; single zijn is heerlijk!’ Yeah, right.
Natuurlijk zag ik ze genieten. Van weekends zonder kinderen en met meer vrijheid dan ooit. Van spannende dates en nieuwe appartementen met de gietvloer die hun exen nooit wilden. Maar ik zag ze vooral worstelen. Want die spannende dates betekenden voor al veel hartzeer en gedoe, dat appartement kostte een fortuin in hun eentje, en die weekends zonder kinderen waren vooral ook ontzettend eenzaam. Om over die verdrietige bloedjes nog maar te zwijgen, die continu tussen twee huizen en kibbelende ouders pendelden, alsof de struggle om het in je eentje te rooien nog niet groot genoeg was.
Lees ook
Met je man op de divan: ‘Hij baalde net zo van die ruzies als ik’ >
We besloten in relatietherapie te gaan. Wim en ik mochten ons dan verschillende kanten op ontwikkeld hebben, daaronder zaten nog steeds twee mensen die al heel lang veel van elkaar hielden. In die therapie ontdekten we dat we ongemerkt patronen hadden ontwikkeld die niet meer werkten. De druk die Wim ervoer als kostwinner, mijn dure nieuwe overtuiging waarin ik per se het hele gezin mee wilde hebben… We moesten onze verwachtingen bijstellen. En bovenal: meer praten.
Ik weet niet of het de relatietherapie was of het feit dat Wim herstelde van zijn burn-out en een nieuwe baan vond. Dat ik minder rigide werd wat betreft mijn levensstijl maakte mij vast ook gezelliger. Maar tijdens de gesprekken met de therapeut, elke twee weken anderhalf uur, zaten we steeds vaker te lachen. We ontspanden. Dat werkte thuis door. We gaven elkaar meer complimenten. Soms keek ik naar hem en voelde ik weer vlinders. Het was net of we opnieuw begonnen, maar zonder de onzekerheid van een eerste verliefdheid. Wél met de bijbehorende passie, trouwens; de vonken vlogen er weer vanaf.”
Een jaar geleden besloten Hanneke en Wim alsnog te trouwen. “Nu we deze crisis hadden overleefd, kon niks ons meer stuk krijgen. De kinderen waren onze getuigen, Never tear us apart van INXS was ons huwelijksnummer.”
Dit verhaal is deel van een interviewserie in Kek Mama 10-2019.
Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
