Hij zal maar elke avond op de bank liggen. Of nooit iets doen in het huishouden. Nee, deze mannen zijn werkelijk voorbeeldige vaders en echtgenoten. Alleen: die blóódy hobby.
Lees verder onder de advertentie
Derk (38), de man van Justine (36), vindt niets zo rustgevend als het beschilderen van zijn miniatuursoldaatjes.
Justine: “Op mijn eikenhouten visgraattafel – een felbegeerd pronkstuk waarvoor we twee jaar lang spaarden – prijken zwarte en donkergroene spatten. Geen souvenirs van een avond uitbundig gourmetten op een petroleumstel met onze zonen van zeven en acht, wat je misschien zou verwachten. Het zijn onherstelbare reminders aan waar mijn man avond in, avond uit mee bezig is: het zo realistisch mogelijk verven van zijn tientallen – of misschien zijn het er wel meer dan honderd – piepkleine, kunsthars maarschalken, officieren en soldaten.
Lees verder onder de advertentie
Die collectie bewaart hij op onze zolder, in het kantoor waar ik probeer mijn vormgeefstudio te runnen. Niet dat dat echt wil lukken: mijn computer staat ingebouwd tussen potjes penselen, verf, en dozen met complete infanterieën. Hij kan er zeker drie keer de Slag bij Waterloo mee nabouwen, maar dat weerhoudt hem er niet van om non-stop nieuwe legers aan te leggen. Dat gaat niet met pelotons tegelijk, dat scheelt. Met één figuurtje is hij al gauw twee avonden bezig, want het schilderen dient met – dat begrijp je – militaire precisie te gebeuren.
Zoon spaart inmiddels ook
‘Joh, jouw vent ís er tenminste nog’, zeggen vriendinnen. Wat ik wel snap, met mannen die in de horeca werken, drie keer per week bij de voetbal zitten of structureel overwerken. Maar als je denkt dat er ook maar één woord met mijn echtgenoot te wisselen valt, terwijl ik ’s avonds naar zijn rug staar aan die eettafel, dan heb je het mis. In zijn opperste concentratie, dien ik mijn mond te houden. Zelfs Netflix moet op standje onhoorbaar volume.
Lees verder onder de advertentie
Onze kinderen vinden het prachtig, die oorlogstaferelen in ons huis. En ze mogen kijken hoor, in het sporadische geval dat ze nog wakker zijn wanneer hun vader ermee in de weer is. Of op zondag, om de family time nog maar even te benadrukken. Op aanraken staat zo ongeveer de doodstraf, dat weten de jongens wel. Dus spaart mijn oudste nu voor zijn eigen doos vol Pirates of the Caribbean – want die versie bestaat gelukkig ook gewoon.
Ik breng Derk heus wel een wijntje, als ‘ie zo lekker bezig is. Dan drink ik in mijn eentje bijna de rest van de fles weg, terwijl zijn glas drie uur later nog onaangeroerd op tafel staat. Ergens heeft het ook wel wat aandoenlijks, zo’n grote man met een in mijn ogen zo kinderlijke hobby. Laat hem dat niet horen; voor hem is het bittere ernst. En ach, hij zeurt ook niet over mijn Netflix-verslaving – of die fles wijn ernaast. Maar ik trek de grens bij zo’n doos soldaten in de vakantiebagage, wat hij twee maanden geleden nog probeerde. Ik kijk geen series, wanneer we met z’n vieren weg zijn, hij raakt geen kwastje aan; dat is de regel. Het enige waar hij zijn handen aan ‘vuil’ dient te maken op vakantie, ben ik – want daar komt op een gewone doordeweekse avond therapeutisch knutselen, natuurlijk nooit wat van.”
Kinderen verzinnen de gekste dingen om ergens onderuit te komen. Vaak met hele slechte smoezen die je zo doorziet, maar soms zijn ze slimmer dan je verwacht. Zo dacht Sylvia maandenlang dat haar dochter naar paardrijles ging, maar dat was helemaal niet zo.
Trigger warning: in dit artikel komt een eetstoornis ter sprake, wat mogelijk triggerend kan zijn.De druk om na een bevalling ‘snel weer de oude te zijn’ is groot. Social media staat vol met moeders die binnen no time hun zwangerschapskilo’s kwijt zijn en weer in hun oude spijkerbroek passen. Dat kan ervoor zorgen dat je […]
Heb je weleens stiekem een blik geworpen op de chatgesprekken van je tiener en je afgevraagd wat al die emoji’s betekenen? Dan ben je niet de enige. De nieuwe Netflix-hit Adolescence heeft ouders in heel Nederland aan het denken gezet over de verborgen betekenissen achter emoticons. Taalplatform Preply heeft ze op een rij gezet.
Sommige kinderen trekken vanaf dag één naar dieren toe alsof ze een magneet in hun kleine knuistje hebben. Ze aaien élke hond die ze tegenkomen, stoppen slakken in hun jaszakken (want hij had het koud) en houden fanatiek bij welke eenden er in de sloot wonen.