Kek Mama-columnist Anke Laterveer is single moeder en schrijft supereerlijk en uitgesproken over wat ze meemaakt of wat haar opvalt. Vanaf deze maand heeft ze ook een eigen column in Kek Mama.
“Ik heb zo veel respect voor je”, verzucht een kennis. We staan met een glas wijn in onze hand op een feestje. “Jij bent toch single moeder? Dat lijkt me zo zwaar.” Ik schiet in de lach. Ik begrijp nooit zo goed waarom mensen dat denken. Het is heus weleens lastig in je eentje voor twee kinderen te zorgen, maar het heeft ook fikse voordelen. Zo kan ik bijvoorbeeld morgen uitslapen. Mijn kinderen zijn bij hun vader. Zij heeft morgenochtend vroeg weer twee enthousiaste kleuters aan haar bed.
“Daten lijkt me ook zo lastig”, mijmert ze hardop verder. “Uiteindelijk wil je toch iemand waarmee het ook met de kinderen klikt.” Nou, nee. Noem mij bezitterig, maar ik date niet om een nieuwe vader voor mijn kinderen te vinden. Mijn kinderen hebben namelijk al een heel leuke vader. Ze zijn de helft van de tijd bij hem en de andere helft van de tijd bij mij. Wil ik die tijd die ik met ze heb ook nog delen met iemand anders? Liever niet. Ik moet er niet aan denken om te wachten tot ik kan douchen omdat hij nog op de wc zit, plek in mijn kledingkast te maken voor zijn T-shirts of hem tegen mijn kinderen horen zeggen dat ze door moet eten. Ik denk aan de man waar ik waanzinnig verliefd op was. Helemaal niet mijn type, want vreselijk zweverig, maar wat kon hij goed zoenen. Dat de helft van onze gesprekken bestonden uit aanhoren hoe hij zichzelf gevonden had in zweethutten en praatgroepjes, nam ik op de koop toe. Ook dat hij na de eerste keer dat we sex hadden huilend opbiechtte dat hij heel graag een kind wilde, wuifde ik weg als irrelevant. Hij wist tenslotte dat ik dat niet wilde. Hij zou ermee leren leven.
Twee weken later vertelde hij, opnieuw in tranen, dat hij een nieuwe vrouw ontmoet had. Eentje waarmee de kinderwens meer resoneerde. Of dat andere vriendje, met wie het zo snel serieus werd dat ik hem, tegen al mijn principes in, toch aan mijn kinderen voorstelde. En die zich meteen met verve stortte op de rol van de leuke stiefvader. Zodat ik in de ochtend ineens tegen drie in plaats van twee mensen stond te roepen dat ze nu echt hun schoenen aan moesten trekken. Dat nooit meer. Nu date ik louter mannen zonder acute kinderwens en weten zowel zij als de kinderen waar ze aan toe zijn. Blijft er een keer een vriendje logeren? Hartstikke gezellig, maar wel op voorwaarde dat hij ook gewoon weer weggaat. De kennis zet haar glas neer. “Ik ga”, zegt ze. “Het is bijna twaalf uur en ik moet morgen weer vroeg op.” Ik lach naar haar, neem nog een slok en zeg: “Sterkte.”
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
De band tussen ouder en kind verandert door de jaren heen. Waar ze vroeger afhankelijk was van jouw zorg en advies, staan ze nu op eigen benen, maar dat betekent niet dat jouw volwassen kinderen geen behoefte meer hebben aan erkenning of verbinding.
In 'Tussen wel en wee' komt een moeder aan het woord die vertelt over hoe haar bevalling verliep. Dit keer bevallingsverhaal Laurien.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Dit keer Kiki, die geld uitgeeft wat ze niet heeft, zonder dat haar man het weet.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Je kind is je dierbaarste bezit en je wilt ten alle tijden dat je kind veilig is, ook als ze niet bij jou is. Met een dubbel gevoel liet Margje haar dochter logeren bij een vriendinnetje. Had ze maar naar haar gevoel geluisterd.
