Nadat mijn dochtertje thuiskwam van een logeerpartij bij haar kleine neefje, wilde ze weten waarom zij geen piemeltje heeft. Ze is drie jaar, dat lijkt me een beetje jong voor seksuele voorlichting. Of moet ik daar nu al mee beginnen?
Vertel uw dochter wat ze wil weten en niet meer dan dat
Jazeker. In haar tempo. Vertel uw dochter wat ze weten wil en niet meer dan dat. Waarschijnlijk is ze voorlopig tevreden met het antwoord dat er jongens en meisjes zijn en dat jongetjes een piemeltje hebben. Op enig moment in de toekomst informeert ze: waar kom ik vandaan? (Antwoord: uit mama’s buik.) Vroeger of later vraagt ze zich af: hoe kwam ik uit die buik? (Dan licht u de functie van het geboortekanaal toe.) En ooit komt de hamvraag: hoe kwam ik in de buik? Dan pas doet u De Daad uit de doeken. Dit leidt niet zelden tot afschuw. Tante Do vroeg destijds geschokt aan haar moeder: “Maar dat hebben mevrouw en meneer Dievers (dat waren de overburen) toch niet gedaan?” Haar moeder moest haar teleurstellen: het echtpaar Dievers had twaalf kinderen. Tot Do’s opluchting zei haar moeder dat ze alleen aan sex moest doen als ze het zelf leuk vond (nooit, dacht Do).
Gebruik duidelijke bewoordingen
Ten slotte komen we bij de regels voor veilig vrijen. Die moet uw dochter kunnen dromen als ze in de hormonen-wildernis van de middelbare school belandt. Gebruik duidelijke bewoordingen, anders dan Do’s moeder indertijd. Het heeft lang geduurd voor Do begreep dat ‘het gaatje tussen de benen van een mevrouw’ niet een voor het oog onzichtbaar gaatje ter hoogte van de knieholte was, maar de vagina. TIP Er zijn heel leuke voorlichtingsboekjes voor kinderen, bijvoorbeeld Het vrolijke vagina-boek en Het kleine piemelboek.