Vrolijke opvoedtantes Els en Do over kinderen die telkens storen

Ik word gek van vriendinnen die onze telefoongesprekken altijd onderbreken als hun kind iets aan ze vraagt. Waarom zeggen ze niet gewoon: “Nou even dimmen, Marietje. Mama is aan het bellen.”

De tijden zijn veranderd en niet altijd ten goede. Do’s moeder en haar zes broers en zusjes mochten als kind niet praten aan tafel, dat was een voorrecht van de ouders. Children should be seen, not heard, was het devies. Als tante Els het als kind in haar hoofd haalde haar ouders te storen tijdens een gesprek, kon ze minimaal een geïrriteerde blik verwachten en als het tegenzat ook nog een pets.

Nu kent tante Els jonge moeders die doodleuk de telefoon aan hun kind geven zodat die ook even mee mag kletsen. Een verschrikkelijke gewoonte, die Els uitermate narrig maakt. Vooral als het een klein kind betreft dat onbegrijpelijke kreten slaakt, minutenlang zwijgt of het op een hartverscheurend huilen zet als tante Els vraagt of mama weer aan de telefoon kan komen.

De tantes raden u aan duidelijke spelregels met uw vriendinnen af te spreken. Tijdens het bellen wordt niet met kinderen geconverseerd. En ook niet gevraagd: “Wil je even met kleine Sammie spreken?” Is dat niet mogelijk, dan raden wij aan de betreffende vriendinnen louter nog te whatsappen. Dat zal ze leren.