Roos Schlikker (42) is journalist, columnist en moeder van zoons Miró (8) en Róman (6). Op Kek Mama schrijft ze over haar gezinsleven. Vandaag: haar zoon is vlogger.
Lees verder onder de advertentie
“Yoooooo, gasten, welkom in mijn crib, lekker chill. Kijk en dit is mijn moeder. Yo yo yo. Gasteeeeeeeeen.”
Terwijl ik een tosti maak, scharrelt Miró om me heen met een poezenborsteltje in zijn hand waar hij op stoere toon tegen praat. Nee, dit is niet zijn imaginary friend, hij doet gewoon al wekenlang of dit zijn camera is. Hij is namelijk vlogger. Zonder eigen YouTube-kanaal welteverstaan, want ik voel er weinig voor mezelf in mijn onderbroek aan het ganse land te tonen omdat mijn kind staat te filmen. “Je doet maar alsof”, heb ik gezegd. “Deed mama vroeger ook altijd.”
Lees verder onder de advertentie
Nieuwe helden
In mama’s jeugd had je echter geen YouTube waar amper uitgebotte puberjongens hun wel en wee op zetten, totaal gefascineerd gevolgd door honderdduizenden kinderen. Miró vindt het prachtig. Dylan Haegens, Enzo Knol, FifaBaws. Steeds komt er een nieuwe held bij. “Kijk mam, hij heeft echt een dope huis.” “Oh, ma, ze gingen cola kopen en toen deden ze er een aspirientje in en toe ging het heel erg bruisen, hahaha.” “Heb je gehoord dat hij het uitgemaakt heeft met z’n vriendin? Zij moest huilen. Echt vet zielig. Maar het is beter zo.”
Lees verder onder de advertentie
Rolmodellen
Het is beter zo. Wat weet mijn achtjarige daar nou van? Ik zie hem speuren naar rolmodellen, naar wat de oudere jongens zeggen, hoe hun haar zit, welke kleding ze dragen. En schijnbaar is het mateloos interessant om zo’n zeventienjarig gelkoppie naar de supermarkt te zien slenteren met z’n matties om twee zakken bolognesechips en een pak melk te kopen. In een filmpje dat minstens achttien minuten duurt.
Lees verder onder de advertentie
Ze zeggen wel eens dat de huidige jeugd geen geduld meer heeft, maar hun uithoudingsvermogen wat betreft onnozele filmpjes over lege dagen is onuitputtelijk. Dat gehinnik om niets, het popiejopietaaltje, de stoere loopjes, ik erger me er vaak mateloos aan. “Dit is toch hele stomme televisie”, heb ik wel eens uitgeroepen. Miró haalde zijn schouders op. “Jij bent gewoon geen eindbaas.”
Eindbazen
Maar afgelopen week gebeurde er iets bijzonders. Meteen na het opstaan schoot Miró in zijn kleren. Hij poetste zijn tanden. Deed gel in zijn haar. Legde zijn schooltas klaar. “Wat is er met jou aan de hand?”, vroeg ik. “Dit is mijn nieuwe morning routine. Alles clean op tijd. Doen ze op YouTube ook.” Eindbazen. Dat zijn het. Lekker chill, gasten.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Een zacht ruisend geluid op de achtergrond. Voor veel ouders is white noise vaste prik bij bedtijd. Het geluid – alsof er een föhn of stofzuiger aanstaat – zou baby’s helpen sneller in slaap te vallen en beter door te slapen. Maar een expert waarschuwt nu voor dit populaire hulpmiddel.
Kim Feenstra (40) neemt even een pas op de plaats. In het programma Gelukkig hebben we de foto’s nog! kijkt het model terug op haar leven, en vertelt dat een nieuwe romance er voorlopig niet in zit.
In het najaar kan de temperatuur ’s nachts flink dalen. Maar hoe weet je of je kindje het écht niet te koud heeft in bed? Twee kinderslaapcoaches delen belangrijke signalen waaraan je kunt zien dat het misschien tijd is voor een extra laagje kleding of een warme slaapzak.
Schermen zijn niet meer weg te denken uit het gezinsleven. Even een filmpje tijdens het koken, een tablet in de auto of YouTube als rustmoment. Maar steeds meer experts waarschuwen: bij jonge kinderen kan overmatige schermtijd al vroeg sporen nalaten. En opvallend genoeg is dat soms zichtbaar met een heel simpele test.