Beeld: Getty Images
“De dagen waren lang en de jaren… ook! Ik at ’s morgens mijn cornflakes en staarde naar de kat, me afvragend wat hij voor plannen had vandaag. Mijn moeder stond bij de telefoon aan de muur te kletsen met de buren. Het snoer gaf haar slechts drie meter beweegruimte. Als ik de deur uit liep schreeuwde ze me na: ‘Blijf waar ik je kan vinden!’. Dat betekende ergens in de buurt. Minstens vier straten, 30 huizen aan grondgebied. En ze maakte zich geen zorgen. Ze wist dat iemand op een gegeven moment een boterham met pindakaas in mijn hand zou duwen en als ik erg genoeg gevallen was, kwam ik vanzelf wel naar huis.
De jaren ’90 waren een andere tijd om kinderen op te voeden, of om opgevoed te worden. Het was lang niet allemaal perfect, in sommige opzichten was het veel erger dan nu. Mensen met psychische problemen moesten zich er maar doorheen werken en vooral niet zeuren. We dronken liters frisdrank vol suiker en aten bergen minder bessen. En van kikkererwtenpasta hadden we zeker nog nooit gehoord. Maar we hadden ook geen telefoons, die wachtwoorden en beveiliging nodig hadden. Of bijles-kampen die onze zomers opslokten. In plaats daarvan hadden we het eeuwige buitenleven en eindeloze, ongestructureerde dagen.
Dit jaar probeer ik een beetje van die jaren ’90 energie terug te brengen in 2022. En dit zijn de lessen die ik jou ook mee wil geven: Ik ben het soort ouder dat zoveel mogelijk ‘ja’ probeert te zeggen. Tenzij er echt een goede reden is om het niet te doen. Maar soms leidt dat tot teveel ‘ja’ en dat maakt van mijn kinderen geen geduldigere types. Psycholoog Lara Goodrich vertelt dat kinderen in de jaren ’90 daar een stuk beter in waren. Die moesten tenslotte eeuwig de reclames afwachten en zochten in encyclopedieën naar informatie. Je kunt dit simpelweg trainen door vaker ‘nee’ te zeggen. En je er dan ook aan te houden.
Kinderen worden tegenwoordig naar kinderdagverblijven, kampen en babysitters gestuurd. Ik denk zelf terug aan lange zorgeloze dagen in onze tuin. Mijn grootste probleem als enig kind was de verveling. Met alleen mijn poppen, een speelset en uiteindelijk MarioKart om mijn uren te vullen. Als ik aangaf dat ik me verveelde kreeg ik ‘Oh, heb je nieks te doen? Ik zal je iets te doen geven’ om mijn oren en dat betekende: de was. Mijn ouders probeerden mij niet te vermaken, dus ik kon óf zelf iets verzinnen, of ze zouden me aan het werk zetten. En het mooie is: ze wisten niet eens dat ze me iets heel waardevols gaven. Onderzoek heeft aangetoond dat verveling grote voordelen heeft op je creativiteit. Als ouder plan ik nu (na al die kampen) tijd in waarin ik mijn kinderen expres niks te doen geef. Zo kunnen ze er zelf achter komen wat ze willen doen. En als ze dat niet kunnen, is er altijd nog de was.
Maar het was natuurlijk niet allemaal rozengeur en maneschijn in die jaren ’90. De aandacht voor zowel mentale als fysieke gezondheid is enorm geëvolueerd. We hebben meer aandacht voor de psyche, en dus ook die van een kind. En dat, dat hou ik er in 2022 toch graag in. Bron: ScaryMommy.com Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
Ava Tamar (34) heeft een driehoeksrelatie met Floris (37) en Becca (26) en een relatie met Amanda (30). Alina (6), de dochter van Floris, en Tamar (1), de zoon van Becca, zijn een belangrijk onderdeel van haar leven. Ava Tamar is intimiteitscoach.
