Vrolijke opvoedtantes Els en Do beantwoorden jullie opvoedvragen met een knipoog.
Janken, janken, janken. Mijn zoon van zes huilt als hij z’n zin niet krijgt, een schrammetje heeft, zelfs als hij een rekensommetje fout heeft. Hij huilt dus echt om elke scheet. Als ik beweer dat die dingen het niet waard zijn om in snikken uit te barsten, gaat-ie nog hartverscheurender tekeer. Hij heeft een zacht karakter en is hartstikke lief. Hebben we (ik?) hem te veel gepamperd? Zijn zusje is het tegenovergestelde, dus het zit ook in zijn karakter.
Dat uw dochter stoerder is, zet de tantes aan het denken. Kan het zijn dat u haar minder vaak troost? Uit onderzoek blijkt dat moeders vaak liever zijn voor zoontjes dan voor dochters. Van onze dochters verwachten we eerder dat ze flink zijn. Hoe dan ook, er is maar één remedie. Als uw zoon huilt om niks – wel even checken of het ook echt niks is – kletst u gewoon door met uw man en dochter. Of u gaat lekker Netflix kijken. Of u gaat op zoek naar rode dansschoenen op internet. Negeer uw brekend hart. Reageren is ook aandacht.
Troost moet een schaars goed zijn dat alleen wordt verstrekt bij werkelijke nood. Bijvoorbeeld als hij een gat heeft in zijn knie, uit de boom is gevallen of de hond dood is (in dat laatste geval heel veel). Dus niet troosten als hij snikt om iets petieterigs. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan, dat beseffen we natuurlijk best. Zo’n scheepstoeter op de achtergrond is behoorlijk afleidend. Bedenk dat u dit doet voor hem. En bedenk dan wat u allemaal nog meer voor hem zou doen. U zou door de woestijn gaan zonder water. U zou een brandend huis binnen snellen om hem eruit te halen. U zou een rivier vol piranha’s overzwemmen. Dan is het een kleine moeite als u hem nu in zijn sop laat gaar koken. Later kan hij bij de baas ook niet voortdurend in snikken uitbarsten. Het leven is geen lolletje, ook niet voor schattige zoontjes.
Els en Do zijn geboren voordat de pil was uitgevonden en kwamen ter wereld zonder dat hun ouders daarom hadden gevraagd. Zelf kregen zij heel bewust kinderen en voelen de plicht hen permanent gelukkig te maken. Ze kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg. Mail Els en Do: elsendo@kekmama.nl.
Dit artikel staat in Kek Mama 06-2017
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
December is al duur genoeg met cadeautjes en extravagante diners. Het laatste waar je je druk om wilt maken, is de kerstboom.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week vraagt Mariët (34) zich af of het online verlanglijstje voor haar dochter eigenlijk wel zin heeft.
Sommige kinderen hebben een aangeboren talent voor drama en overdrijven. En volgens de sterren is dat geen toeval.
Sinterklaas is een gezellig kinderfeest, maar kan ook voor veel spanning zorgen. Bij Jikke (34) thuis zorgde de sinterklaassurprises dit jaar voor een portie kinderlijke wraak.
