“Sinds ze in groep 3 zit is mijn zesjarige dochter enorm op mij gericht, ze wil het liefst de hele dag op schoot. Ik heb de neiging eraan toe te geven. Is dat verstandig of juist niet?”
Lees verder onder de advertentie
ELS EN DO: “Sinds ze in groep drie zit, zegt u. Dit element tillen we even uit uw vraag. Wat is er aan de hand? Snapt ze niets van lezen? Is de juf niet lief? Wordt ze gepest? Of alles tegelijk? Dit moet u zien uit te vinden.
Ga even naast haar liggen
Als u haar ’s avonds onderstopt, bijvoorbeeld. Ga even naast haar liggen. En zeg dan: “Schatje, ik vind het gezellig dat je de hele tijd op schoot wil zitten, maar ik wil wel graag weten of je je ergens verdrietig over voelt.” Dan snijdt u het onderwerp groep drie aan. Als ze zelf niet weet wat haar bezielt gaat u als een speurhond met haar op zoek naar datgene wat haar niet lekker zit.
Lees verder onder de advertentie
Symbiotische pijn
‘De centrale puzzel van het ouderschap is steeds weer inschatten wanneer je wel rekening wilt houden met verdriet of woede van je kind, wanneer niet; wanneer je rustig uit je slof kunt schieten, wanneer niet; wanneer praten zin heeft en wanneer je gedram gewoon kapt.’ Dat schreef pedagoge Alice van der Pas zaliger, een idool van de tantes. Toen tante Do’s kinderen klein waren schreef Alice in haar dagboek: ‘Het ouderschap gaat gepaard met de neiging tot symbiotische pijn als je kind zich minder lekker voelt. Van dat symbiotische moeten beide partijen af.’
Lees verder onder de advertentie
Hierop voortbordurend zeggen wij: uw kind is een apart mens met eigen beentjes waarop het moet leren staan. Tegen een veilige achtergrond. Uw dochter uw schoot permanent ontzeggen is niet wijs. Haar de hele tijd op schoot nemen ook niet. Het is dus laveren geblazen. Dat kunt u, want ouders zijn door de evolutie uitgerust met het talent hun kinderen op te voeden. Luister naar uw intuïtie. U weet meer dan u denkt.
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Iedereen weet: stilte bij kleine kinderen is altijd een slecht teken. Ze doen geheid iets wat niet mag. En dan zijn er nog gradaties in ‘wat niet mag’. Shannon viel stijl achterover door deze actie van haar peuter Ted.
Er zijn van die momenten waarop je denkt: ‘Ik kan dit niet alleen’. De was wacht, het eten moet nog op tafel en je peuter huilt alsof de wereld vergaat. Gelukkig hebben we Kim Feenstra.
Je zwangerschap mogen aankondigen is voor velen een leuk en memorabel moment. Voor Inge is het ook zeker memorabel, maar niet op de positieve manier die ze gehoopt had. Het moment dat ze de echo liet zien, staat in haar geheugen gegrift.