“Sinds ze in groep 3 zit is mijn zesjarige dochter enorm op mij gericht, ze wil het liefst de hele dag op schoot. Ik heb de neiging eraan toe te geven. Is dat verstandig of juist niet?”
ELS EN DO: “Sinds ze in groep drie zit, zegt u. Dit element tillen we even uit uw vraag. Wat is er aan de hand? Snapt ze niets van lezen? Is de juf niet lief? Wordt ze gepest? Of alles tegelijk? Dit moet u zien uit te vinden.
Als u haar ’s avonds onderstopt, bijvoorbeeld. Ga even naast haar liggen. En zeg dan: “Schatje, ik vind het gezellig dat je de hele tijd op schoot wil zitten, maar ik wil wel graag weten of je je ergens verdrietig over voelt.” Dan snijdt u het onderwerp groep drie aan. Als ze zelf niet weet wat haar bezielt gaat u als een speurhond met haar op zoek naar datgene wat haar niet lekker zit.
‘De centrale puzzel van het ouderschap is steeds weer inschatten wanneer je wel rekening wilt houden met verdriet of woede van je kind, wanneer niet; wanneer je rustig uit je slof kunt schieten, wanneer niet; wanneer praten zin heeft en wanneer je gedram gewoon kapt.’ Dat schreef pedagoge Alice van der Pas zaliger, een idool van de tantes. Toen tante Do’s kinderen klein waren schreef Alice in haar dagboek: ‘Het ouderschap gaat gepaard met de neiging tot symbiotische pijn als je kind zich minder lekker voelt. Van dat symbiotische moeten beide partijen af.’
Hierop voortbordurend zeggen wij: uw kind is een apart mens met eigen beentjes waarop het moet leren staan. Tegen een veilige achtergrond. Uw dochter uw schoot permanent ontzeggen is niet wijs. Haar de hele tijd op schoot nemen ook niet. Het is dus laveren geblazen. Dat kunt u, want ouders zijn door de evolutie uitgerust met het talent hun kinderen op te voeden. Luister naar uw intuïtie. U weet meer dan u denkt.
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Ook een opvoedvraag? Mail ’m naar elsendo@kekmama.nl
Dit artikel staat in Kek Mama 01-2018.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”
