Mijn beste vriendin is een single moeder met een fulltimebaan. Ze is doodmoe en reageert zich af op haar zoontjes van drie en vijf. Gisteren gaf ze de oudste een harde klap in mijn bijzijn. Ik wil er iets van zeggen, maar weet niet hoe.
Lees verder onder de advertentie
Toch moet u dat doen, vinden we. Het klinkt alsof uw vriendin uw hulp goed kan gebruiken. En haar kinderen ook. Maar we begrijpen uw huiver. Kritiek op andermans opvoeding is altijd ingewikkeld. U moet het voorzichtig aanpakken, anders loopt u het risico op een vertrouwensbreuk. Daar helpt u haar niet mee, en de kinderen ook niet. Aan de andere kant kunt u er moeilijk de kinderbescherming op afsturen.
De tantes zouden het op overbelasting gooien. Daarover moet u haar aan de praat zien te krijgen. Het is helend als ze zich kan uiten zonder zich bedreigd te voelen, zodat u samen naar oplossingen kunt zoeken. Strik haar voor een borrel. Zorg dat u het samen fijn hebt, ga aan de wijn. Dan slaat u behoedzaam toe. Zeg: “Lieverd, je hebt duizend verantwoordelijkheden, ik zou in jouw plaats gek worden. Ben je niet hartstikke overbelast?” Als zij vraagt: “Waarom denk je dat?”, laat u langs uw neus weg de woorden ‘kort lontje’ vallen. Dan bestelt u nog twee witte wijn. Vervolgens werkt u toe naar een tekst als: “Voor de kinderen is het ook goed als je beter in je vel zit. Ik ken jou al honderd jaar en ik weet dat je een superlieve moeder bent. Jij wil je kind niet slaan. Als je dat doet, zoals gisteren, ben je niet jezelf.”
Lees verder onder de advertentie
Het mooiste zou zijn als ze zou zeggen: “Fijn dat je hierover begint, ik vind ook dat ik te weinig geduld met ze heb.” Het kan ook zijn dat ze zich aangevallen voelt.
En dat ze van zich afslaat. Zoals ze letterlijk bij haar zoon doet. Maar als u het zo voorzichtig en liefdevol aanpakt, kunnen we ons niet voorstellen dat ze de vriendschap verbreekt. Zelfs als ze woedend de kroeg uit rent, staat het onderwerp op de agenda. In haar hart weet ze wat u bedoelt. En zal ze er hoogstwaarschijnlijk op terugkomen. Uiteindelijk zal ze u dankbaar zijn.
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.