Kek Mama’s Mariëtte schrijft open brief aan moeder die haar te hulp schoot
Beeld: Getty
Kek Mama’s Mariëtte had het zo mooi bedacht: ze ging met zoon Casper (1,5) en dochter Nora (4 maanden) naar de supermarkt. Lopend. Nora in de draagzak, Casper aan de hand mee. Het was mooi weer en ach, die kinderwagen kon wel thuisblijven. Het liep uiteindelijk anders: na een strijd met zoon Casper werd ze thuisgebracht door een wildvreemde moeder. In een open brief wil Mariëtte haar bedanken.
In de brief schrijft Mariëtte dat Casper de kinderwinkelwagentjes in het vizier kreeg en er meteen een toe-eigende. “Nog voor we de groente- en fruitafdeling voorbij waren mocht ik uiteraard al niet meer aan het handvat-voor-ouders komen, waar ik stiekem een beetje om moest lachen, want ja, hij is zo lekker eigengereid, dat mannetje van mij. Omdat ik de laatste tijd wel een paar dingen heb geleerd over peuters, begon ik ruim voor de kassa al met wat geestelijke voorbereiding op het feit dat we het wagentje niet tot ons eigendom konden gaan rekenen. Knikkend liep Casper achter me aan.”
Zonder wagen
Bij de uitgang ging het toch mis. “Krijsend stortte mijn peuter zich ter aarde op de deurmat. Met enige kracht peuterde ik zijn handjes los van het wagentje. Trappend en schreeuwend lag hij even later op de stoel voor de winkel. Ik vorderde een paar meter, maar met een baby in een draagzak klem je niet even een schoppend kind onder je arm. What was I thinking toen ik zonder wagen op pad ging?!”
Onbekende moeder
De terugreis – tien minuten lopen – leek een onmogelijke onderneming te worden. Wat Mariëtte ook probeerde (‘Koekje?’ ‘Bumba?’ ‘Kijk, hijskraan!’), zoon Casper wilde alleen nog maar het winkelwagentje. En daar was ineens die onbekende, maar aardige moeder die Mariëtte te hulp schoot. “Ik weet niet eens hoe je heet, maar je redde gewoon even mijn dag. Je vroeg of je kon helpen en raapte mijn peuter van de grond. (…) En toen niks leek te werken, bood je aan om ons thuis te brengen. (…) Je zei dat het echt geen enkel probleem was, je moest toch die kant op (op dit punt realiseerde ik me pas echt hoe geweldig je was, want ik had nog niet gezegd waar ik woonde) en hé, je had zelf een kind van drie met een eigen mening. En je vond dat we elkaar soms gewoon moesten helpen.”
Helpende hand
Mariëtte pleit nu voor meer saamhorigheid. “Die helpende hand maakt het verschil. Ik biecht op dat ik, zeker voordat ik een kind had, bij het zien van een worstelende moeder weleens heb gedacht: nou, je redt het wel, hè? Met elkaar bekritiseren schieten we niks op. Zeker niet als je een strijd zit uit te vechten met een peuter op een parkeerplaats. De volgende keer als ik een medemoeder zie strugglen, rijd ik ook de auto voor.”
Lees de hele brief op Me-to-We.nl.
PS. Ben jij of ken jij de vrouw die Mariëtte te hulp schoot? Mail dan naar kekmama.nl@sanoma.com. We willen je een abonnement op Kek Mama aanbieden!
