Jan legt het nog een keer uit: schoolfeestje organiseren
Kek Mama columnist en vader Jan Heemskerk spaart ons niet, en zichzelf nog minder. Hij legt het ons nog één keer uit. Deze maand: schoolfeestje organiseren.
De organisatie van het schoolfeest van zoon Willem gaat niet zonder slag of stoot, merkt Jan. “Mijn legendarische engelengeduld raakt in hoog tempo op. Een zenuwtoeval lijkt aanstaande.”
Zoon Willem had een schoolfeest en dat werkt als volgt: een clubje kinderen uit de klas moet een feest organiseren, en de rest zijn de gasten. Aan de beurt: onze Willem en zijn vrienden Gijs, Jesse en Olivier. Ze laten lange tijd na dit aan hun ouders te melden, tot ongeveer een week of drie voor datum, en dan is er grote paniek in de tent. Er wordt inderhaast bij Jesse thuis een ouder-vergadering bijeengeroepen. Daar proberen de volwassenen opvoedkundig verantwoord de taken te verdelen en de jongens zelf te laten bedenken wat ze willen. Dat levert weinig op: iets met een dj en zwemmen. En chips en cola. En… chips! En cola! En… chips!
Zenuwtoeval nabij
De vaders, gemiddeld wat ongeduldiger en meer van de daden dan van de woorden, beginnen ideeën te spuien: “Lekker varen, is dat wat?”, probeert bootpapa. “Kunnen we naar een eilandje gaan en barbecueën”, doet vuurvader een duit in het zakje. “En een hindernisbaan bouwen”, zegt bootcamp daddy. “Maar wat nou als het regent”, werpt een moeder tegen. “En is het wel genóeg”, durft een kind nog hardop te twijfelen. “Misschien toch een dj?”, zegt moeder twee. “En ballonnen. Ballonnen zijn altijd leuk,” zegt mijn allerliefste. Ik heb inmiddels twee bakjes nootjes en vier witte wijn naar binnen gewerkt, zonder merkbaar kalmerend resultaat. Mijn legendarische engelengeduld raakt in hoog tempo op. Een zenuwtoeval lijkt aanstaande.
Het wordt een topfeest
Bootcampvader redt de dag. Hij maakt een lijst met activiteiten en verdeelt kordaat de taken. Bij zoveel besluitvaardigheid leef ik helemaal op en ik bied aan de Duitse
torpedobootjager van vriend Jos te regelen, een joekel van een schip waar makkelijk twintig man op kan. Als dan ook nog wordt besloten in geval van noodweer het hele feest naar de tuin van de ouders van Olivier te verplaatsen, en daar aan het eind van de dag een dj in de garage te laten draaien, is iedereen er gerust op: dit wordt een topfeest. En zo komt het zonder verdere tussenkomst van de zonen helemaal goed. We verzamelen surfplanken en peddels om te suppen, we kopen de halve groothandel leeg aan chips, cola en hamburgers en hebben genoeg pleisters om een middelgrote natuurramp te overleven.
‘Hoop werk’
We varen naar het eiland; we doen daar kampvuur en hamburgers, zwemmen en volleybal. En tegen het donker schepen we iedereen weer in, zodat we op tijd zijn voor de dj, want die is best duur en staat nu voor twee klassieke Alfa Romeo’s te draaien. Dan is het elf uur en en het feest voorbij. Terwijl we naar de auto wankelen horen we nog net vriendje Gijs de legendarische woorden spreken: “Wel een hoop werk, zo’n feest.”
Jan Heemskerk (53) is radiopresentator en tv-maker, theaterkneus en boekenschrijver, maar eerst en vooral vader van drie prachtzoons bij twee vrouwen. Je mag hem natuurlijk altijd mailen: jan@kekmama.nl
