Kek Mama columnist en vader Jan Heemskerk spaart ons niet, en zichzelf nog minder. Hij legt het ons nog één keer uit. Deze maand: niet mutsen.
Mijn vrouw is dol op fietsen. Ik haat fietsen, maar daar gaat het nu niet om. Mijn vrouw is dol op fietsen en neemt onze Willem al sinds de driewielertijd mee op pad. Gevolg: onze Willem is ook gek op fietsen. Of – laat ik me wat nauwkeuriger uitdrukken: hij ervaart fietsen als een volstrekt normale tak van vervoer, desnoods tot afstanden van een kilometer of dertig, in elk geval op en neer naar school. En dat is toch ook al gauw een kilometer of acht.
Wil hij ergens heen, stapt hij gewoon op zijn fiets. Ook als het regent of vriest en hij met blote benen en een dun trainingsjasje van het voetballen komt. Hij komt niet mutsen, zoals zijn broers vroeger, of papa kan rijden met de auto, omdat het vriest of regent. Of te warm is in de zon. Of te ver. Of eng. Ook vloekt hij niet, zoals zijn vader vroeger, elke meter van elke kilometer van elke fietstocht alle duivels van de hel bij elkaar, omdat hij een pesthekel aan fietsen heeft. Willem fietst gewoon, en dat is dat.
Bovenstaande is – en ik weet dat ik hier een boude bewering doe – het fundament van een goede opvoeding. Zorgen dat een kind iets zó gewoon vindt, dat het zich nooit afvraagt of je er een mening over kunt hebben. Of je het leuk of vervelend kunt vinden. ‘Gewoon’, dat zijn dingen waar je niet meer over nadenkt.
Hoe krijg je zoiets voor elkaar? Mijn buurvrouw heeft haar hond, Buurman, geleerd tijdens de dagelijkse wandeling zijn tennisbal bij een bepaald bruggetje te laten liggen. Dan kan zij hem pakken. Hij doet dat elke dag en vraagt zich nooit af of hij die bal misschien tien meter eerder, een straat verder of helemaal niet moet laten liggen. Kinderen zijn net honden. Ondergeschikten trouwens ook, maar daarover een ander keertje meer.
Nu weet ik best dat jullie vrouwen enorm van het doodknuffelen en onderhandelen zijn. En denken dat je kind is gebaat met keuzes, uitruilen, gunstige voorwaarden, beloningen en begrip en vergiffenis als het iets niet wil. Ik ben hier om te zeggen: je hebt ongelijk. Je kind is gebaat met duidelijke instructie, een totaal gebrek aan buigzaamheid en een vriendelijke, doch absolute leider. En dat ben jij. Voed op dat kind. Zet het aan zijn huiswerk en laat het niet opstaan voor het klaar is. Dwing het een bijbaantje te nemen. Laat het ieder rommeltje per direct opruimen op straffe van vroeg-naar-bed. Dresseer die hond, ik bedoel dat kind, en je hebt er een leven lang plezier van. En het kind zelf ook. Tegen de tijd dat het de deur uitgaat, is nog het vroeg genoeg voor zelfbeschikking. En zit het in de basis solide in elkaar.
Jan Heemskerk (53) is radiopresentator en tv-maker, theaterkneus en boekenschrijver, maar eerst en vooral vader van drie prachtzoons bij twee vrouwen. Je mag hem natuurlijk altijd mailen: jan@kekmama.nl
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”
