Mijn dochter (9) is een uitgesproken schoonheid. Dat is niet alleen maar leuk, weet ik uit ervaring. Mijn ouders zeiden voortdurend hoe knap ik was. Toen ik opgroeide wist ik niet of jongens me leuk vonden om mezelf of om mijn uiterlijk. Nu ik ouder word slinkt mijn zelfvertrouwen met elke rimpel.
Lees verder onder de advertentie
ELS & DO: Wij hebben gelukkig nooit met dit probleem te maken gehad omdat we zo lelijk zijn als de nacht (met name Do, zegt Els. Met name Els, zegt Do). Maar we hebben wel beeldschone vriendinnen, en die zijn allemaal onzeker over hun uiterlijk. Omdat ze er hun identiteit aan ontlenen. De Britse prins Harry vertelde onlangs over zijn prachtige moeder Diana: ‘Als in een krantje had gestaan dat ze cellulitis had, moesten wij haar opvrolijken.’ Hollywood-sterren gaan om de haverklap naar de plastisch chirurg, soms met rampzalige gevolgen. Zoals de arme Renée Zellweger, die door niemand meer wordt herkend.
Lees verder onder de advertentie
Camoufleren
U kunt natuurlijk uw dochters schoonheid camoufleren. Door haar bijvoorbeeld een lelijk brilletje op te zetten. Of haar haren in stekeltjes te knippen. Dat deden de ouders van supermodel Cara Delevingne ook – op haar verzoek overigens. Cara ging als kind graag door voor een jongetje. Het is duidelijk dat dat niets heeft opgeleverd.
Lees verder onder de advertentie
Talenten
Wat ons betreft geeft u uw filmsterkind af en toe een complimentje over haar schoonheid. Dat doen alle ouders en ze moet niet denken dat er iets mis met haar is. Geef dat complimentje langs uw neus weg. Leg er niet de nadruk op. Belicht vooral haar talenten, want die heeft ze ongetwijfeld ook. Is ze goed in rekenen, in taal, kan ze goed zingen, tekenen, toneelspelen? Geef haar veel boeken, neem haar mee de natuur in. Ze moet het leven interessant vinden. Niets is zo saai als een bestaan waarbij je alleen maar bezig bent met je uiterlijk. Denken de tantes, als niet-ervaringsdeskundigen.
Lees verder onder de advertentie
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Er zijn van die zinnen die automatisch uit je mond rollen zodra je moeder wordt. Je hoeft er niet eens over na te denken, ze zitten ergens opgeslagen tussen de gebroken nacht en de koude koffie. Een daarvan? “Omdat ik het zeg.” Maar hoe vertrouwd die uitspraak ook voelt, hij blijkt in de praktijk minder […]
Steeds meer kinderen hebben een overvol schema, van sport en muziek tot kunst. Waar vroeger één naschoolse activiteit genoeg was, is nu bijna elke vrije minuut ingevuld. Experts spreken van FOMO-parenting.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.