Eerste Hulp Bij Ouderschap: ‘Ik ben het spelen met mijn kinderen zó zat’

In Eerste Hulp Bij Ouderschap biechten vaders en moeders gedachtes op, die ze eigenlijk liever niet met de wereld delen. Voornamelijk uit angst voor de reacties. Want zoiets dénk je toch niet als ouder? Deze week Anne (34): ‘Ik ben het spelen met mijn kinderen zó zat. Dat gefröbel met poppen, gekke stemmetjes en die eindeloze herhaling. Wanneer is dat eindelijk klaar?’

‘Voordat ik kinderen kreeg, vond ik het enig om met mijn neefjes en nichtjes te spelen. Urenlang kon ik ze vermaken met klein, kleurpotloden en gekke knutsel-tutorials die ik van internet trok. Ze noemden mij zelfs gekscherend ‘fröbelientje’. Nou, dat ben ik nu echt niet meer. Mijn kinderen zitten nog in de onderbouw, maar ik kan niet wachten totdat ze zich te oud voelen om met mama te knutselen of rollenspellen te doen.’

Lees ook –
Eerste Hulp Bij Ouderschap: ‘Ik blijf bij mijn partner voor de kinderen’

Waarom vind je het spelen zo erg?

‘Ik erger me gewoon groen en geel aan de herhaling. En dan denk je als je dit leest waarschijnlijk: bedenk dan iets nieuws. Maar zie je dat voor je? Elke dag – of eigenlijk meerdere keren per dag – een nieuw rollenspel of bouwwerk bedenken; dat is onmogelijk. Kijk, als ze thuis zijn, dan spelen ze echt wel even even zelf, maar daarna hoor ik ze al weer aankomen met de vraag of ik mee wil spelen. Het liefst ren ik dan gillend weg of doe ik alsof ik het niet hoor, maar dat kan ik ze gewoon niet aandoen. Misschien ben ik ook gewoon toe aan wat meer tijd voor mezelf. Ik werk drie dagen per week en de kinderen gaan niet naar de buitenschoolse opvang (BSO). Wanneer ze geen playdate hebben, dan ben ik de sjaak. Kan ik dat zo zeggen? Het is gewoon alsof ik nooit even kan ademen.’

Hoe vind jij dat Anne hier mee om moet gaan?

Heb jij wel eens een gedachte rondom het ouderschap waar je van schrikt? Stuur je confession naar onze redactie. Uiteraard gaan we vertrouwelijk om met je verhaal en je gegevens.