Beeld: Unsplash
Moeder Karell Roxas schrijft een brief aan haar dreumes. Haar ‘baby’, die deze zomer voor het laatst zo klein zal zijn.
Want toen ze haar zoon ’s avonds in bed legde, zag ze opeens hoe groot hij was, in zijn kleine ledikantje, schrijft ze op Motherly. ‘Je babyspek is elke ochtend weer een beetje verder verdwenen.’
‘Ik bedacht dat we je ledikantje eigenlijk moeten verwisselen voor een peuterbed. Maar ik blijf het uitstellen – deels omdat ik bang bent dat je dan opeens niet meer doorslaapt, maar ook omdat ik gewoon nog niet kan geloven dat het al zover is. Was je niet pas net je wieg ontgroeid?’
Karell heeft het gevoel dat het leven van haar dreumes een aaneenschakeling is van mijlpalen. ‘Deze zomer sprak je je eerste volzin (“Ik wil chocola”), en geef je opeens aan dat je luier verschoond moet worden, en je dus misschien wel zindelijk wordt.’ En daarmee realiseerde ze zich plotseling: ‘Dit is de laatste zomer dat je zo klein zult zijn.’
De laatste zomer vol babybrabbel. Waarin haar zoon ketchup “tjetjup” noemt en “Happy berrday you you” zingt wanneer iemand een kaars aansteekt. En ze haar zoon nog makkelijk kan dragen. ‘Want nu al pas je bijna niet meer in de wandelwagen – iets wat onvoorstelbaar leek toen ik je er voor het eerst in legde.’
Het is de laatste zomer dat hij in een ledikantje slaapt, met zijn lievelingsknuffels in zijn armen. En nog wat knuffels, boekjes en andere rommel die hij er inmiddels in heeft verzameld. De laatste zomer voordat hij naar de peuterspeelzaal gaat en vriendjes maakt. Zijn eerste stappen zet in een wereld zónder haar. ‘Ik ben er nog niet klaar voor, denk ik. Jíj bent er nog niet klaar voor.’
Al weet ze best dat dat niet waar is. Want met elk nieuw woordje dat hij leert, elk kledingstuk dat te klein wordt, ziet ze hoe haar zoon groeit in elk opzicht. ‘Dan wil ik voor altijd klein houden, en tegelijkertijd juist stimuleren. Ik vind het prachtig om te kijken door jouw ogen, en te zien hoe je groeit. Tot wíe je uitgroeit.’
Lees ook
‘Ik ben dol op mijn kinderen, maar ik mis de babytijd’ >
Het is de laatste zomer dat hij zo klein is, maar Karell vindt het goed zo. ‘Hoe heerlijk ik deze fase ook vind. Want terwijl jij je draai in de wereld leert vinden, leer ik ook. Hoe ik moeder moet zijn van een baby. En van een dreumes. En straks zelfs van een peuter.’
Maar tot die tijd geniet ze nog even van deze zomer. ‘Want we hebben nog liedjes te zingen, ijsjes te eten en zandkastelen te bouwen. Dus totdat we wel moeten, denken we gewoon nog héél even niet aan groter worden.’
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van een lezer. Deze week het verhaal van Aribel (31), Ze is kortgeleden voor het eerst moeder geworden, maar ze merk dat haar schoonmoeder erg geïnteresseerd is in haar zwangerschapskilo’s. Tot grote frustratie van Aribel.
Nieuwe liefde kent geen leeftijdsgrenzen, zeggen ze. Maar is dat écht zo als je partner flink ouder of juist jonger is? Een nieuwe studie laat zien dat geluk in een leeftijdsverschil-relatie niet altijd gelijk verdeeld is…
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van een lezer. Deze week het verhaal van Marlies (34), moeder van twee dochters van vijf en drie jaar. Ze merkt dat haar schoonmoeder haar oudste kleindochter duidelijk voortrekt en dat begint pijn te doen.
We willen allemaal dat onze kinderen gelukkig, gezond, veilig en een béétje succesvol worden. En oké, als ze toevallig miljardair worden, zeggen we daar ook geen nee tegen, toch? Kinderen met deze voornamen hebben dan ook de grootste kans om stinkend rijk te worden.
Als jij bent opgegroeid in de jaren ’90 of vroege jaren 2000, dan weet je hoe anders de jeugd toen was. Geen smartphones, geen AirTags, geen ouders die elk moment wisten waar je was. Dit zijn elf momenten uit die tijd die pure nostalgie oproepen. .Op warme zomeravonden sprong je op je fiets, verdween je […]
Elise (36) is moeder van twee zoontjes (6 en 4) en schrijft met veel liefde korte verhalen over het moederschap en alles wat daar onverwacht bij komt kijken. Haar verhalen zijn fictief, maar vaak geïnspireerd op de wereld van ouderschap met een flinke scheut herkenning, humor en een tikkeltje overdrijving. Tegelijkertijd werkt ze aan haar […]
