‘Die keer dat mijn dochter (5) tijdens een zwembadfeestje in het zwembad kakte’

‘Mijn 5-jarige dochter sprintte voor me uit, begroette opgewonden haar vriendjes én complete vreemden en sprong het zwembad in. Ik pakte haar kleding en sandalen die ze uit enthousiasme midden in de tuin geslingerd had op en installeerde mezelf met een drankje naast een vriend op een stoel in de schaduw.

Perfect feestje

Het was het perfecte zwembadfeestje: de kinderen maakten plezier, er waren ballonnen, een over-de-top Barbie taart en felgekleurde eenhoorn-handdoeken. Het was de hemel voor mijn kleine extraverte party animal. Totdat het even misging…

Ik had haar al tien minuten gewaarschuwd: het feestje liep ten einde, maar mevrouw wilde nooit meer weg. Ze ging als een kanonskogel door het bad: ze dook naar de bodem, zwom door de poortjes van andere ouders en klauterde in hun armen om te spelen. Als er twee dingen zijn waar mijn dochter goed op gaat dan zijn het zwembaden en socializen.

Argwaan

Ik had het kunnen weten, toen ik haar tien minuten op de trap langs de rand van het zwembad zag staan. De blik op haar gezicht was een mengelmoes van concentratie en verwarring. Ik vroeg me af waar ze aan dacht, maar toen zag ik haar iets geks doen. Ze pakte de achterkant van haar badpak vast, alsof ze ‘m tussen haar billen vandaan wilde trekken. Maar… ze begon te schudden met haar billen. Ik vloekte binnensmonds, stond op en kwam dichterbij, maar ze ging door met schudden. Nee, nee, nee, dit kan niet waar zijn. Er gleden drie kleine kiezelsteentjes uit haar badpak en dreven naar boven.

Shit. Code bruin.

Achtervolging

Ik wist het natuurlijk allang, maar wist nog vriendelijk ‘Hé schatje, wat doe jij?!’ uit te brengen. Ze keek naar mij en haar ogen werden groot. Ze gilde en zette ‘m op een sprintje. Ze rende de straat over, terug naar ons huis. Ik greep de arm van de gastvrouw en stamelde dat mijn kind in haar zwembad had gekakt. Gelukkig was ze zo in de gloria omdat haar dochter zo blij was met het geslaagde feestje, dat ze me godzijdank snel achter mijn dochter aan stuurde.

Schaamte

Toen ik thuiskwam stond mijn dochter in de keuken met haar handen voor haar gezicht te huilen. Ik heb haar onder de douche gezet en we hebben goed gepraat. Ik vertelde haar dat ongelukjes bij iedereen kunnen gebeuren en dat dat helemaal oké is. En dat het belangrijk is om pauzes te nemen, ook van dingen die je leuk vindt, zodat je de tijd kunt nemen voor dingen die óók belangrijk zijn, zoals naar de wc gaan.

Maar het belangrijkste: we praatten over schaamte en hoe je daarmee omgaat. Ze herpakte zich verrassend snel en binnen een paar minuten zat ze weer met haar barbies te spelen.

De wijze les

Het is nu een paar weken geleden. Ten eerste heb ik nog steeds medelijden met mijn buren die de drollen van mijn kleine uit het water moesten vissen. Ik ben zo blij dat deze begripvolle mensen mijn buren zijn. Maar ik ben vooral trots op mijn dochter. Hoe ze de situatie zo moeiteloos achter zich wist te laten. Ze had er wel een trauma aan over kunnen houden. Op de een of andere manier heb ik een klein mens grootgebracht met moed en zelfverzekerdheid, zodat ze dit soort situaties makkelijk van zich af kan schudden. Misschien zouden we allemaal een voorbeeld aan haar moeten nemen, behalve aan dat poepen dan.

Bron: Scarymommy

Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.