Mijn vierjarige dochter vindt de basisschool nog erg spannend. Daarom wil ze dat ik ’s ochtends nog even door het raampje van de klas naar haar zwaai. De juf vindt dat maar irritant en wil dat ik één keer zwaai en maak dat ik wegkom.
Lees verder onder de advertentie
ELS EN DO: Misschien is de juf opgehitst door de tv-serie De luizenmoeder. Daarin haat juf Ank al die liefhebbende ouders die het liefst de hele ochtend voor het raampje naar hun troetellapje zwaaien. Juf Ank heeft zelfs een stoplicht ingesteld dat aangeeft wanneer ouders mogen zwaaien (een halve seconde) en wanneer ze moeten stoppen (na een halve seconde). Juf Ank heeft een schare volgers in lerarenland die in opstand komt tegen lastige ouders die de school niet zijn uit te slaan en zich overal mee bemoeien.
Lees verder onder de advertentie
Hartstochtelijk zwaaien
Uw wens klinkt niet overdreven. Maar je hebt ouders die nooit meer ophouden met zwaaien (Do was daar eentje van), en dat is inderdaad niet leuk voor de juf. Dit valt uit te leggen aan uw dochter. Spreek met haar af dat u de klaszwaai gewoon een beetje eerder doet, maak er een grapje van, en begin onderweg naar school al hartstochtelijk te zwaaien.
Lees verder onder de advertentie
PS Do was ooit ook luizenmoeder. Ze vergat meestal haar bril. Dan voerde ze een soort brailletoneelstukje op. Ze wist toch al niet hoe een luis eruitzag. Hele luizenepidemieën vonden plaats onder haar wazige toezicht.
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Er zijn van die zinnen die automatisch uit je mond rollen zodra je moeder wordt. Je hoeft er niet eens over na te denken, ze zitten ergens opgeslagen tussen de gebroken nacht en de koude koffie. Een daarvan? “Omdat ik het zeg.” Maar hoe vertrouwd die uitspraak ook voelt, hij blijkt in de praktijk minder […]
Steeds meer kinderen hebben een overvol schema, van sport en muziek tot kunst. Waar vroeger één naschoolse activiteit genoeg was, is nu bijna elke vrije minuut ingevuld. Experts spreken van FOMO-parenting.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.