Het is de nachtmerrie van iedere ouder: je kind loopt brandwonden op. Maar een ongeluk zit in een klein hoekje, zo weten ook de ouders van Sem. Hij was 4 jaar oud toen hij gloeiend heet frituurvet over zich heen kreeg.
Het was Vaderdag 2012. “Ik zal het nooit vergeten”, vertelt zijn moeder. “Het begon als een perfecte zondag. We hadden heerlijk gegeten in de zon. Mijn man was boven terwijl ik de tafel afruimde.” Ineens hoorde ze een keiharde gil. “Het ging door merg en been. Ons lieve kereltje, toen vier jaar oud, rende naar me toe. Hij blonk van het hete frituurvet. Die mooie dag veranderde in één klap in een nachtmerrie.”
Sem’s ouders dachten dat ze de frituurpan goed hadden weggezet. De snoeren waren weggewerkt langs de deur van de schuur. Maar Sem struikelde en greep zich vast aan de post van de deur. Daarbij heeft hij waarschijnlijk per ongeluk aan het snoer getrokken. Het gloeiend hete vet gutste over het kleine lijfje van Sem heen. 43 procent van zijn lichaam was verbrand. “Dat is heel veel voor een kindje van 4 jaar.”
Met de ambulance werd Sem naar de Spoedeisende hulp van het Maasstad Ziekenhuis in Rotterdam gebracht. Eerste hulp werd daar verleend. Vanwege een bacterie in het ziekenhuis kon hij niet geholpen worden in het brandwondencentrum van Rotterdam. De kleine jongen is toen naar Beverwijk gebracht en verbleef hier ongeveer twee weken op de intensive care. In de eerste twee weken werd hij zeven keer geopereerd. “We leefden echt tussen hoop en vrees. We moesten er rekening mee houden dat hij het niet zou halen.”
De operaties waren voor Sem van levensbelang. De brandwonden waren groot en het infectiegevaar was enorm. Na tweeënhalve week mocht Sem van de intensive care naar een gewone afdeling. Na veel ups en downs was het kleine mannetje klaar om naar huis te komen. “Wel moesten we drie keer per week terug voor verbandwissels”, vertelt moeder Mariëtte. Daarnaast moest Sem twee keer per week naar fysiotherapie, twee keer per week naar huidtherapie en werd hij drie keer per jaar geopereerd. Dit waren hersteloperaties met eigen huid, omdat Sem steeds uit zijn vel groeide. Letterlijk. Hij kon daardoor zijn handen niet goed bewegen en ook bij zijn oksels trok zijn huid ontzettend. Uiteindelijk is Sem 25 keer geopereerd. Twee jaar na het ongeluk had Sem nog veel moeite om zijn handen en vingers te gebruiken. “Wat zou jij nou het liefste weer kunnen doen?”, vroeg zijn arts Paul. Voor Sem was dat antwoord simpel: hij wilde het liefst zijn handen en vingers weer goed kunnen bewegen, zodat hij weer kon fietsen en muziek kon spelen. “Dan gaan we daarmee aan de slag. En als dat gelukt is moet je maar eens je bugel (blaasinstrument) meenemen naar het ziekenhuis en wat voor ons spelen.”
Trots vertelt vader Gert dat het is gelukt. “Paul is onze held. Sowieso heeft het brandwondencentrum Beverwijk een speciaal plekje in ons hart. Ondanks de traumatische gebeurtenis zijn we zo ontzettend goed opgevangen. Dat heeft ons veel vertrouwen voor de toekomst gegeven.” Inmiddels is Sem 15 jaar en heeft hij geen behandelingen meer nodig. “De laatste 4 jaar is hij stabiel.” Niet alleen voor Sem en zijn ouders, maar ook voor zijn broertje en zusje (toen 3 en 1 jaar) zorgde dit ongeluk voor een diep trauma. “Het ongeval met Sem veranderde ons leven. Niet per se in negatieve zin. Dingen die vroeger misschien heel belangrijk leken, blijken nu helemaal niet meer belangrijk te zijn. We proberen het altijd positief te benaderen. Hoe wij als ouders met hem omgaan, bepaalt hoe hij ermee omgaat. Ook in de toekomst.” Ieder jaar op Vaderdag staan ze stil bij het ongeluk. “Het is voor Sem zijn tweede geboortedag”, legt vader Gert uit. “We heffen met ons gezin het glas en er is altijd een gebakje bij.”
Gert en Mariëtte weten als geen ander dat een ongeluk in een héél klein hoekje zit en vinden het héél belangrijk om aandacht te besteden aan de Brandwonden Stichting. Beiden collecteren ze al heel wat jaren en zijn ze ook organisator in hun wijk. “Ik weet uit eigen ervaring hoe het geld van de collectie terechtkomt. Dat vertel ik graag.” Jonge kinderen van 0 tot 4 jaar hebben een drie tot vier keer grotere kans om brandwonden op te lopen, blijkt uit onderzoek van de Nederlandse Brandwonden Stichting. Denk aan de veiligheid voor jou en je gezin, en vraag het gratis boekje aan. Dit boekje staat vol met handige tips om brandwonden bij kinderen te voorkomen. Vraag het gratis boekje hier aan. Dit artikel is geschreven in samenwerking met de Nederlandse Brandwonden Stichting.
Schoonmoeders: je kunt niet zonder ze, maar soms halen ze ook het bloed onder je nagels vandaan. Zeker als ze, met de beste bedoelingen, over je grenzen heen walsen. Maria kon haar ogen niet geloven toen haar baby na een dagje bij oma met gaatjes in haar oren thuiskwam.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (10), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Toen de dochter van Leah vijf werd, wist ze precies wat ze wilde: haar kinderfeestje vieren in een ballenbak. En dat werd een onvergetelijke verjaardag.
Als ouder probeer je alles zo goed mogelijk te doen voor je kind. Maar wat als je goede intenties onverwacht botsten met de – soms bijzondere – schoolregels? Isa ontdekte dit op de harde manier toen een onschuldige waterfles voor drama zorgde.
Laten we eerlijk zijn: niet iedereen loopt warm voor kerst. Waar de ene groep helemaal losgaat met kerstbomen, kerstmuziek en uitgebreide diners, zijn er ook sterrenbeelden die Kerstmis het liefst overslaan.
Wat als je tegelijkertijd zwanger blijkt te zijn met je schoonzus, maar hun kindje niet levensvatbaar blijkt te zijn? Geluk en verdriet gaan hand in hand, ervaarde Natascha aan den lijve.
