Patrick irriteert zich aan zijn kinderen, maar ondertussen…
Patrick (52) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Ik zie mezelf als een lieve, zorgzame vader. Maar toen iemand van de week aan mijn kids vroeg wat voor vader ik ben zeiden die prepubers allebei: ‘Nou, hij is vaak chagrijnig en geïrriteerd!’ Verbaasd riep ik dat dat heus wel meeviel. Maar ’s avonds op de bank besloot ik toch op te schrijven welke strubbelingen van de afgelopen week me te binnen schoten en ik schrok me rot. De ene klacht na de andere rolde uit mijn vingers! Wat betekent dat?! Ben ik veel te kritisch en licht aangebrand, of is dit herkenbaar en doodnormaal? Lieve Mona, help mij!
- Ze heeft haar kamer opgeruimd en heeft een Himalaya aan wasgoed naast en op míjn bed gedumpt
- Ze heeft haar kamer opgeruimd en heeft al haar toiletspullen in mijn al veel te volle badkamerla gepropt
- Ik ben de was aan het uitzoeken en ze heeft weer eens haar inlegkruisjes laten zitten
- Ik ga zitten op het toilet en als ik de wcrol wil pakken hangt er alleen nog een kartonnetje met de restanten van het laatste velletje
- Ik stofzuig en vind achter de bank, het koffiezetapparaat, haar kledingkast en tussen de sofakussens de papiertjes en stokjes van al die verdwenen pakken ijsjes die ‘wij niet gegeten hebben, papa!’
- De ingrediënten voor de lunch die ik voor ons wil maken blijken allemaal ongevraagd verdwenen
- Als ik vraag wie zijn handen op mijn net gewassen ramen heeft gestempeld heet iedereen haas (ramen kun je ook vervangen door badkamermeubel, huiskamerdeur, tv scherm en pas geverfde buitenmuur)
- Een van de kids is achter het wachtwoord van mijn werklaptop gekomen en als ik die open staat het scherm vol met schreeuwerige gamereclames en dubieuze sites met kinderspelletjes
- Mijn opzettandenborsteltje vind ik terug achter de wc, in de badkuip of ik kom hem tegen op de trap
- Op de trap is het een opeenhoping van kinderboeken, kleding en idiote prullen die, hoe hard ik ook mijn best doe ze te verwijderen, standaard vermeerderen in aantal
- Mijn handdoek is al nat voordat ik ermee heb gedoucht (Hoe dan??)
- Bij mijn douchemomenten loopt het putje over door de haren en het wcpapier dat niemand zegt te hebben gebruikt
- Bij ruzies tussen de kinderen kom ik er nooit achter wie nou de waarheid spreekt
- Puberende kinderen denken dat je niet ruikt dat ze de halve fles deo hebben leeggespoten in de badkamer, de gang, het voorportaal, de huiskamer, mijn slaapkamer etc
- Hoe kan in een ‘iedereen plast zittend’-huishouden de bril toch goor zijn???
- Als ik een handdoek wil pakken grijp ik standaard mis (zelfs als ik gisteren nog heb gewassen) – ook al spelen mijn kids allang niet meer in de zandbak, de achterbank in mijn auto zegt: iedere dag!
- Mijn zestiende opmerking deze week over vliegjes die op fruitschillen en eetbare meuk afkomen op het aanrecht heeft eindelijk effect; NOT
- Als ik eens een avondje voor mezelf heb bellen ze me vanaf hun mam nog steeds met ruzies over de afstandsbediening
- O, en de allergrootste irritatie van allemaal; na alle punten hierboven vind ik die badgasten van mij dus nog steeds de allerliefsten van de hele planeet! (Ja, hoe volhardend koppig
kan een mens eigenlijk zijn?)
Wat zijn eigenlijk jouw grootste kinderirritaties?
