Beeld: Paulien van Beusekom
Patrick (54) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Ik liep hier in Spanje vanochtend de supermarkt uit. Nog steeds verbaasd over wat ik even daarvoor zag. Gewoon tussen de potten zwarte olijven, de pastasaus met basilicum en de rijen voorgesneden ijsbergsla. Opeens stond ze daar. Een jonge vrouw in hijab. Totaal niet ongewoon hier in Spanje. Maar wat ze deed — dát verraste me. Ze voedde haar baby. Gewoon, lopend. In de supermarkt. Zonder doek. Borst bloot. Midden tussen de bonen in blik en de flessen frisdrank.
Ze keek me aan, glimlachte vriendelijk, en liep verder richting het vriesvak. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was. En misschien was het dat ook.
Ik bleef achter met mijn olijven, mijn saus, en een knoop in mijn gedachten. Want ik vond het mooi. Echt mooi. Een moeder die haar kind voedt, zonder schaamte, zonder opsmuk, gewoon precies zoals de natuur het bedoeld heeft. En ik, zelf groot voorstander van borstvoeding in het openbaar, want toch een teken van vrijheid en menselijkheid, zou haar eigenlijk een applaus moeten geven. Maar — en daar komt het – ik was óók verbaasd. Waarom eigenlijk?
Was het omdat ze in hijab was? Omdat mijn westerse brein blijkbaar moeite had met het combineren van ‘islamitisch gekleed’, ‘hoofdhaar bedekt’ met ‘borst zichtbaar in het openbaar’? Omdat ik, ondanks mijn vooruitstrevende en flexibele geest, toch nog beelden in mijn hoofd heb over wat ‘een islamitische dame’ wel en niet zou doen?
Ik ben geen groentje als het gaat om diversiteit. Sinds ik in Spanje mijn boodschappen doe in een dorp met een grote Marokkaanse gemeenschap, zie ik hier dagelijks vrouwen in hijab. En ik zie ze ook voeden, vaker dan in Nederland zelfs. Hier lijkt het nog iets normaler — of in elk geval minder beladen — dan in mijn oude kikkerlandje, waar moeders steeds vaker op social media moeten uitleggen waarom ze hun baby niet op het toilet willen voeden.
En toch betrapte ik mezelf vandaag op verbazing. Niet afkeuring. Geen oordeel. Maar wel: Huh, dát had ik even niet verwacht. En dan vraag ik me af — hoe open ben ik eigenlijk écht? Ben ik zo progressief als ik denk? Of zit daar stiekem toch een restje van dat plakkerige westerse clichébeeld in mijn systeem, waarin ‘de islamitische vrouw’ vooral ingetogen, bescheiden en bedekt is?
Wat ik wél weet: ik ben blij dat ik haar zag. Want ze brak iets open in mij.
Ze liet me zien dat moederschap overal ter wereld hetzelfde is. Dat een hongerige baby nu eenmaal niet wacht tot je in een privéruimte zit met een hydrofiele doek en perfecte rust. Dat borstvoeding geen schaamte mag kennen — niet in Nederland, niet in Spanje, en zelfs niet tussen het tomatenconcentraat en de tonijn op olie.
En als ik de volgende keer weer in de supermarkt loop en ik zie een moeder voeden — in hijab, zonder hijab, met borst bloot of met doek — dan hoop ik dat ik weer glimlach. En dat ik vooral onthoud: echte openheid begint pas waar je eigen verbazing ophoudt.
Meer lezen van Patrick? Hier vind je al zijn andere columns.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Tegenwoordig groeien kinderen op in een digitale wereld waar virtueel geld bijna net zo echt aanvoelt als briefjes in hun spaarpot. Veel ouders denken dat ze goed zicht hebben op wat hun kind online doet, totdat ze plotseling geconfronteerd worden met een onverwachte creditcard rekening. Het overkwam Samira.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Marlijn Weerdenburg (42), actrice, zangeres en presentatrice, deelt in een openhartig interview met het AD-weekendmagazine Mezza het persoonlijke verhaal over haar oudste zoon Teun, bij wie onlangs ADHD in zeer extreme vorm werd vastgesteld.
In het EO-programma Meer dan Verwacht zagen we het rauwe, eerlijke en soms heftige leven van Tatiana: een alleenstaande moeder van een drieling met een flinke rugzak. In de meest recente afleveringen vertelde ze openhartig over haar financiële problemen en de mogelijke stap richting de schuldsanering. Maar inmiddels is er veel veranderd. In een update in een […]
Soms denk je dat je alles al voelt en weet tijdens je zwangerschap. Maar niets bereidt je voor op de onverwachte emoties die kunnen opduiken als anderen zich ineens mengen in iets dat voor jou zo persoonlijk voelt. Zoals het kiezen van de voornaam van je kind.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.