Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (13) en Phaedra (10). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven en het moederschap.
‘Het wordt een meisje, want de baby wordt vóór december geboren, raaskalt mijn vriendin met een enorme blos op haar wangen. Ik moet om haar lachen, maar ik snap haar ook heel goed. Die eerste weken van je zwangerschap ben je vaak uit het niets ineens super bijgelovig. ‘Het zullen de hormonen zijn’, galmde het vaak om me heen. Ik vond dat vreselijk als, maar wat betreft dit super random geslachtsgokken was ik het er achteraf wel meen eens. Want ook ik dacht: ze zien aan mijn ronde buik dat ik een meisje kreeg. Complete nonsens natuurlijk, maar ontzettend leuk om over te mijmeren.
Lees ook – ‘Ik ben als moeder heel erg vóór de piemelknuffel’ >
Dit soort bijgelovige zaken zijn natuurlijk super onschuldig en dus ook stiekem harstikke leuk even in te geloven. Maar in sommige landen gaan ze net een stapje verder. Zo vertelde een andere vriendin van mij dat ze bijna een dode opengesneden cavia op haar buik had gehad. Ja, laat deze zin maar even op je inwerken. I kid you not. In sommigen delen van Ecuador geloven ze namelijk dat de kleur, de grootte en de positie van de organen van dit arme beestje op magische wijze het geslacht van de baby kan onthullen. Tja en dan mot je zo’n beestje opensnijden. Iek. ‘Oh en ik vergeet ik je bijna te vertellen dat ze de cavia daarna ook nog bakken en opeten…’
“‘Oh en dan vergeet ik je bijna te vertellen dat ze de cavia daarna nog bakken en opeten…”
Heel wat onschuldiger gaat het er in Venezuela aan toe. En ik moet je eerlijk zeggen dat het voor sommige ouders in spé zelfs iets makkelijker wordt gemaakt, want de naam van de baby wordt bepaald op basis van de dag van de week waarop hij of zij geboren wordt. Elke dag van de week heeft een specifieke lijst met namen die aan die dag zijn gekoppeld. Kijk! Dat kan handig zijn. Tja, als je dit zo leest dan is ‘ons’ bijgeloof allemaal vrij onschuldig en niet dwingend. En laten we wel wezen, hoe leuk is het om met een stel vriendinnen een ring aan een touwtje boven je buik te laten bungelen?
Maar goed, to put things in perspective… je weet als ouder toch nooit zeker wat je krijgt. Het kan ook een hen zijn of een jongen dat zich een meisje voelt of vice versa. Dus wellicht moeten we gewoon blij zijn met een gezond kind.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).