Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (13) en Phaedra (10). Elke week schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven en het moederschap.
Bruin brood doordeweeks, wit brood in het weekend. Evenals één glaasje cola en één bakje chips. Dat was mijn jeugd. En ik kan me niet voorstellen dat mijn moeder stress had over Nutri-Scores. Het was gewoon elke avond een avg-tje. Voor iedereen die na 1990 is geboren, dit is een afkorting van aardappels, vlees en groente. Doorgekookt weliswaar. Mijn moeder was geen keukenprinses en als ze het een keer beu was dan sommeerde ze mijn vader Chinees te halen. Waar mijn vader heel blij van werd, want dat betekende een biertje en een bakje kroepoek tijdens het wachten. En een vriendelijke, in de ogen van mijn vader een flirterige, blik van de Chinese dame achter de balie. Het eten bij ons thuis was eenvoudig en vrij van moreel schuldgevoel. Zowel voor de dieren, de natuur als mijn moeders geest.
Lees ook – ‘Ik kan geen komkommerkerstboom meer zien’ >
Toen ik zo’n dertien jaar geleden voor het eerst moeder werd, vlogen de waarschuwingen voor E-nummers je om de oren met op de achtergrond de lactatie-politie. Dat mag niet, dat moet je je baby
écht niet geven, dat moét je juist wel doen. Pfff… Daar stond ik dan in de keuken, ploeterend, maar eigenlijk kansloos vanaf het begin met een staafmixer in mijn hand. En maar weer andere hapjes bedenken voor mijn baby. De pieper waar ik mee was opgegroeid, was vervangen door een zoete aardappel. Leuk en lekker hoor, maar niet te schillen. Wat een k-klus!
Op een gegeven moment was ik zo klaar met al die moreel verantwoorde hapjes dat ik woedend in de auto ben gestapt en mijn hele winkelwagentje tot de rand met Olvarit heb gevuld. Heel zelfverzekerd liep ik naar de kassa. Ja, tot ik een mede-moeder tegenkwam in het laatste gangpad. Haar blik viel op de niet zo gevarieerde inhoud van mijn wagentje en daarna kreeg ik een zeer verwarde blik mijn kant op. Fuck. Betrapt. En het allerergste was toch wel dat mijn eigenwaarde daar ineens gesquasht tussen de potjes lag. Verdrukt tussen de E-nummers en fabrieksprut.
“Op een gegeven moment was ik zo klaar met al die moreel verantwoorde hapjes dat ik woedend in
de auto ben gestapt en mijn hele winkelwagentje tot de rand met Olvarit heb gevuld”
Als je denkt dat moeders vandaag de dag het makkelijker hebben dan heb je het goed mis. Vandaag de dag word je niet alleen misleid door je eigen gevoel, maar door de hele supermarktbranche. Op de meeste producten zit tegenwoordig een Nutri-Score. Dat is een voedselkeuzelogo van de overheid. Het geeft producten op basis van een letter uit het alfabet een ranking. De groene A betekent ‘gezond’ en de rode E betekent ‘nope, niet goed bezig mevrouwtje’. Alleen wat ik niet wist, is dat het per categorie gerankt wordt. Dus je kunt een groene A krijgen op een vieze, vette pizza die absoluut niet gezond is, maar wel toevallig ‘gezonder’ dan die pizza met salami die nog véél ongezonder is. Alleen denk je als consument door het misleidende groene A-tje dat je goed bezig bent.
Nou ga daar maar aan staan! Succes aan alle newbie moeders. Je kunt altijd nog terugkeren naar het
ouderwetse avg-tje als je het echt niet weet. Alleen dan wel met de worst van de vegetarische slager…
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.