Misschien is het leuk om voor jou als lezer te weten dat ik deze column eerst aan mijn vriendin heb laten lezen alvorens ik hem naar de redactie van Kek Mama heb gestuurd. Ik probeer in mijn columns namelijk zo dicht mogelijk bij de waarheid te blijven, maar ik wil ook geen mensen kwetsen of ruzie met bijvoorbeeld een juf. Dat laatste is trouwens wel een soort van gebeurd vorig jaar. Tijdens een tienminutengesprek was ík ineens onderwerp van gesprek. De juf had mijn column gelezen, maar vond dat ik voortaan eerst bij haar verhaal moest halen. “Echte journalisten checken hun bron.” “Tja”, zei ik haar. “Mijn kleine bronnetje was zo overtuigd van haar verhaal dat ik per abuis geen andere bron heb gecheckt. Excuses.” Shit…
Goed, om terug te komen op ‘mijn spook’: ik heb dus heel hard mijn ‘ik-probeer-niet-te-oordelengevoel’ geprobeerd uit te schakelen, maar nadat ik mezelf had afgevraagd of ik zelf op vakantie zou gaan als mijn kind jarig zou zijn en het antwoord daarop toch echt nee bleek te zijn, vond ik het tóch lastig. Het hele voorval deed me denken aan mijn vader. Mijn geplande keizersnede en zijn golftoernooi in Spanje vielen toevallig op dezelfde datum. Of ik het erg vond als hij een dag later zou aanschuiven aan mijn kraambed. Ik heb toen maar ‘Ja, eh, nee tuurlijk’ geantwoord, maar ik had op dat moment wel besloten dat ik bij alle bevallingen van mijn kinderen zal zijn. Of ik nu een superspeciale gratis maanreis van Elon Musk aangeboden zou krijgen of niet.
Eerlijkheidshalve gebiedt mij te zeggen dat als ik terugdenk aan mij eigen jeugd, mijn verjaardagen niet per se de uitblinkers waren als het gaat om speciale herinneringen. Mijn meest liefdevolle herinneringen zijn juist de random momenten geweest. Bijvoorbeeld die keer dat mijn moeder me voor het eerst meenam op een koude dinsdag naar een manege. Of toen ik zo vreselijk met mijn oma moest lachen om een buurman die uitgleed en zij vertelde dat ze in haar broek had geplast. Die momenten koester ik meer dan mijn verjaardagen. Dus is het daadwerkelijk echt zo erg om op de verjaardag van je kind er een paar dagen tussenuit te knijpen als ouders zijnde? Mijn vriendin is een fantastische moeder. Ik heb nog nooit een ouder gezien met zo belachelijk veel geduld. En de liefde voor haar kinderen spat er per definitie van af. Ook op de gewone woensdagmiddagen. Dus who am I to judge? Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
De band tussen ouder en kind verandert door de jaren heen. Waar ze vroeger afhankelijk was van jouw zorg en advies, staan ze nu op eigen benen, maar dat betekent niet dat jouw volwassen kinderen geen behoefte meer hebben aan erkenning of verbinding.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
In 'Tussen wel en wee' komt een moeder aan het woord die vertelt over hoe haar bevalling verliep. Dit keer bevallingsverhaal Laurien.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Dit keer Kiki, die geld uitgeeft wat ze niet heeft, zonder dat haar man het weet.
Dat je zoon op seksuele ontdekkingstocht gaat als hij vijftien is en een vriendinnetje krijgt, is natuurlijk geen verrassing. Het nieuws waarmee hij op een dag thuis kwam, was dan weer wél een verrassing voor Nanda.
En nee, het ligt niet aan gezeur, geld of seks. Scheiden is geen zonde, geen mislukking, soms is het zelfs levensreddend, maar niemand start een huwelijk met het idee uit elkaar te gaan. Waarom gebeurt het dan toch met bijna de helft van de huwelijken?