Misschien is het leuk om voor jou als lezer te weten dat ik deze column eerst aan mijn vriendin heb laten lezen alvorens ik hem naar de redactie van Kek Mama heb gestuurd. Ik probeer in mijn columns namelijk zo dicht mogelijk bij de waarheid te blijven, maar ik wil ook geen mensen kwetsen of ruzie met bijvoorbeeld een juf. Dat laatste is trouwens wel een soort van gebeurd vorig jaar. Tijdens een tienminutengesprek was ík ineens onderwerp van gesprek. De juf had mijn column gelezen, maar vond dat ik voortaan eerst bij haar verhaal moest halen. “Echte journalisten checken hun bron.” “Tja”, zei ik haar. “Mijn kleine bronnetje was zo overtuigd van haar verhaal dat ik per abuis geen andere bron heb gecheckt. Excuses.” Shit…
Goed, om terug te komen op ‘mijn spook’: ik heb dus heel hard mijn ‘ik-probeer-niet-te-oordelengevoel’ geprobeerd uit te schakelen, maar nadat ik mezelf had afgevraagd of ik zelf op vakantie zou gaan als mijn kind jarig zou zijn en het antwoord daarop toch echt nee bleek te zijn, vond ik het tóch lastig. Het hele voorval deed me denken aan mijn vader. Mijn geplande keizersnede en zijn golftoernooi in Spanje vielen toevallig op dezelfde datum. Of ik het erg vond als hij een dag later zou aanschuiven aan mijn kraambed. Ik heb toen maar ‘Ja, eh, nee tuurlijk’ geantwoord, maar ik had op dat moment wel besloten dat ik bij alle bevallingen van mijn kinderen zal zijn. Of ik nu een superspeciale gratis maanreis van Elon Musk aangeboden zou krijgen of niet.
Eerlijkheidshalve gebiedt mij te zeggen dat als ik terugdenk aan mij eigen jeugd, mijn verjaardagen niet per se de uitblinkers waren als het gaat om speciale herinneringen. Mijn meest liefdevolle herinneringen zijn juist de random momenten geweest. Bijvoorbeeld die keer dat mijn moeder me voor het eerst meenam op een koude dinsdag naar een manege. Of toen ik zo vreselijk met mijn oma moest lachen om een buurman die uitgleed en zij vertelde dat ze in haar broek had geplast. Die momenten koester ik meer dan mijn verjaardagen. Dus is het daadwerkelijk echt zo erg om op de verjaardag van je kind er een paar dagen tussenuit te knijpen als ouders zijnde? Mijn vriendin is een fantastische moeder. Ik heb nog nooit een ouder gezien met zo belachelijk veel geduld. En de liefde voor haar kinderen spat er per definitie van af. Ook op de gewone woensdagmiddagen. Dus who am I to judge? Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.