Patricia roept op: ‘Zullen we ons verenigen en onze kinderen een helm laten dragen?’

27.01.2023 08:00

Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (12) en Phaedra (9). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven en het moederschap.

Ik weet niet zeker of dit een hele gezellige column gaat worden. Mocht je op een roze, blauwe of genderneutrale wolk zitten en je zit daar heel comfortabel dan adviseer ik je om wellicht te stoppen met lezen. Dan kun je beter even aan het hoofd van je verse baby gaan ruiken (OMG die geur! Daarbij vergeleken lijkt Zwitsal wel een goedkope parfum van een uitgerangeerde artiest). Oké, maar lees vooral niet verder, want ik ga, zoals je wellicht van mij gewend bent, mijn ongezouten mening geven én wat statistieken tegen je aan gooien. Tja, en daar moet je maar net zin in hebben terwijl je baby zo lekker riekt.

Moederhart

Daar gaan we. Ik rijd tegenwoordig elke dag een klein stukje door onze hoofdstad met mijn auto. En wat ik daar aantref, is gewoon niet goed voor mijn moederhart. Aan de ene kant is dat gemaakt van gewapend beton, een kom-niet-aan-mijn-kind-en-ik-kan-ook-een-auto-optillen-hart. Aan de andere kant is mijn moederhart ook heel kwetsbaar; als iemand ‘boe’ zegt, dan breekt het al. Dat werk.

“Aan de andere kant is mijn moederhart ook ook heel kwetsbaar; als iemand ‘boe’ zegt, dan breekt het al”

Goed, mijn moederhart weet zich dus geen raad als ik door de stad rijd. Dat komt omdat ik dan ouders met hun ieniemienie baby’s voorop hun fiets zie door de stad zie racen. En ik snap het wel hoor. Ik weet nog goed toen mijn oudste dochter acht maanden was ik haar meenam op de fiets. Dat was echt weer een mijlpaal. De vrijheid die het mij gaf, maar ook het plezier dat mijn dochter ervaarde was priceless.

Eén voorwaarde: helm op!

Er was wel één voorwaarde: helm op. Oh, ik heb gestreden met haar, geloof me. Die kleine handjes die dat ding constant van haar hoofd wilden trekken. Verbazingwekkend hoe sterk een acht-maanden-oude-baby kan zijn. Maar mijn kom-niet-aan-mijn-kind-en-ik-kan-ook-auto- optillen-hart won en dus moést ze een helm op.

Toen mijn oudste 3,5 jaar oud was en mijn jongste een half jaar verhuisde we naar Zwitserland. Goddank was het daar verplicht om tot je 12de een helm op de fiets te dragen. Geen gezeur van leeftijdsgenootjes die geen helm ophadden. Iedereen had gewoon een helm op.

Lees ook – ‘Een vluchtige tongzoen moet volgens mijn vriendin kunnen’

Uiteindelijk bezweken

Eenmaal terug in Nederland verloor ik de strijd van mijn 8,5-jarige dochter. Mijn kwetsbare hart kon het niet voor elkaar krijgen om mijn kind als enige (!) met een helm naar school te laten fietsen. Dat kon ik haar gewoonweg niet aan doen. Ik heb heel veel moeite mee gehad om mijn principes aan de kant te moeten zetten voor de sociale druk van andere kinderen. Maar ik ben uiteindelijk bezweken. Daar ging ze… zonder helm.

Voordat ik ga raaskallen, heb ik ook even wat wetenschappelijke onderzoek erbij gezocht, met uitkomsten waar ik al bang voor was. ‘Voor een helmverplichting is in Nederland over het algemeen weinig steun. De belangrijkste reden is dat bij een plicht de populariteit van fietsen (sterk) zou afnemen, maar dat is niet bewezen. Van de ruim zevenhonderd Nederlandse ondervraagden zegt 34% een helm te hebben. Echter, slechts een kleine groep (2%) draagt de helm altijd; het merendeel (70%) nooit’. Joehoe!

Lieve ouders, zullen we ons verenigen en onze kinderen een helm laten dragen?