Patricia over reacties: ‘De bagger die ik over mij heen gestort kreeg was gewoon super creepy’

Afgelopen week schreef ik een column die nogal wat stof deed opwaaien. Nou ja, was het maar stof, dan was een simpele bezem toereikend geweest. Nee, mijn column werd meegesleurd naar de krochten van het internet, waar ik met pek en veren op een digitaal dorpsplein belandde.

Bagger

Ja, maar wacht even Patries, doe eens niet zo naïef, hoor ik je denken. En ik snap wat je zegt, want ik weet dondersgoed dat de onderwerpen die ik kies voor mijn columns vaak controversieel zijn, maar de bagger die ik afgelopen week online over mij heen gestort kreeg was gewoon super creepy. Op internet durven mensen ineens heel gemakkelijk iemand te bekritiseren, soms zonder enige reden, en nog veel vaker anoniem.

Lees ook – ‘Ik vind het woord moedermelk achterhaald'

Eenmaal achter onze schermen voelen we ons kennelijk niet gehinderd door enige sociale normen en verwachtingen, en durven we ineens veel meer te zeggen dan dat we in het echte leven zouden doen. Sterker nog: ik durf te wedden dat negen van de tien mensen als ze voor me zouden staan zeggen: “Nee joh, zo bedoelde ik het helemaal niet”. En dan is mijn vraag meteen: so why do it in the first place?

Hoge bomen

Kijk, kritiek geven mag natuurlijk altijd, en iets met hoge bomen vangen veel wind. En ik ben een beetje een gekke boom, dat weet ik, maar laten we alsjeblieft enigszins respectvol met elkaar om blijven gaan. Ook als je een rotdag hebt gehad. Dan hoef je nog steeds niet als een holbewoner je emoties te uiten op internet.

“Mijn column werd meegesleurd naar de krochten van het internet, waar ik met pek en veren op een digitaal dorpsplein belandde”

Goed, laat ik het even omdraaien. Wij willen als ouders toch absoluut niet dat onze kinderen hieraan worden blootgesteld? Het internet is een plek waar ze zoveel tijd doorbrengen. Ik vind het daar sowieso al doodeng. Onze kids moeten we al weren tegen loverboys, phishing, pedofilie, gevaarlijke challenges, cyberpesten… en ga zo maar door. Brrr…

Dus zullen wij als volwassen mensen alsjeblieft onze normen en waarden niet over de schutting gooien als wij op het wereldwijde web zijn? Want als dit al gebeurt naar aanleiding van een column, hoe veilig en betrouwbaar is het internet dan voor onze kinderen?

(Niet) Aan de wilgen

Na de enorme shitstorm van afgelopen week ging het even door me heen om te stoppen met schrijven en mijn laptop aan de wilgen te hangen. En in mijn hoofd was ik ook al aan het verhuizen naar het platteland zodat ik de rest van mijn leven iets met geiten zou kunnen gaan doen.

Maar na een paar goede nachten slaap, voelde ik de feminist in mij weer aansterken en zal ik mijn columns voortzetten. Weet je ‘sometimes we just have to agree to disagree’, zonder dat één van ons meteen een achterlijke kankerhoer wordt genoemd.

Dat kunnen we.