Tessa
Er is niemand zo hard voor een moeder als een andere moeder. Al maanden merk ik dat online kritiek ver gaat.
Daar schrik ik van. Want ongeacht hoe we het invullen, het moederschap: we doen allemaal ons best. We doen allemaal wat wij denken dat het beste is voor onze kinderen. En natuurlijk verschillen we als moeders – en dat mag. Toch weet ik niet wat ik lees. Ik krijg zoveel lelijke opmerkingen over hoe ik ben als persoon, als moeder van Bodi en Daaf, dat het misselijkmakend is.
Al maanden schrijf ik columns voor Kek Mama over mijn leven als tweelingmoeder en hoe het is om weer zwanger te zijn. Soms schrijf ik het met een knipoog, soms pak ik een serieus onderwerp op. Maar ik kan het niet snel goed doen. Een greep uit de opmerkingen onder mijn persoonlijke verhalen, die ik met veel liefde en zorg schrijf, altijd met een hart vol over mijn jongens, mijn man en mijn leven als werkende moeder: ‘Kakmadam voelt zich ver verheven boven het plebs want komt uit het Gooi’ ‘De vraag is natuurlijk eigenlijk: Hoe kómen 2 mensen aan de “namen” Bodi en Daaf?’ ‘Misschien heeft je therapeut nog een plekje over om het nog es te bespreken’ ‘Kinderen gekregen omdat het zo hoort of ‘voor de heb’?’ ‘Maar nou niet verbaasd zijn als je geen “warme” band hebt met je kids omdat je amper tot niet aanwezig was in hun leven’ ‘Medelijden met haar kinderen. Ze had beter een goudvis kunnen nemen.’ ‘Walgelijke moeder ben jij. Egoïst’ ‘Je kan het hebben over de veel te dure onnodige spullen die ze gekocht heeft, maar die jongen moet zich later op kantoor voorstellen als Daaf he ‘ ‘En dan ik lees dat ze 3 jaar zijn hoezo dan een luier???’ ‘Deze vrouw……niet te doen. Echt onzeker, en alleen maar klagen…en bevestiging vragen.’ ‘Alles voor de likezzzzzzz. Debiel wijf.’
Online kritiek kan pijn doen. Meestal lees ik de reacties op Facebook niet eens, als ik een column heb geschreven. Maar soms wel. Natuurlijk mag iedereen haar mening geven en stel ik me kwetsbaar op door op het internet dingen uit mijn leven te delen met anderen. Daar kies ik zelf voor. Maar ik hoop dat moeders elkaar meer in hun waarde kunnen laten. Wat heb jij er zelf aan om iemand te bekritiseren op haar naamkeuze? Voel je je beter als je gemeen bent geweest tegen een ander? Denk na voordat je op social media een felle reactie de lucht in slingert. Er zit altijd een echte moeder achter, die ook maar gewoon haar best doet in het leven en haar onzekerheden en gevoelens heeft. We hebben als moeders steun van elkaar nodig, in plaats van kritiek. Ondanks dat we het allemaal anders doen. Komende maand staat Kek Mama in het thema van mombracing: wees lief voor een ander in plaats van diegene te momshamen. Dat maakt de wereld zoveel leuker.
View this post on Instagram
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.