Mariëtte Middelbeek is chef redactie van Kek Mama en auteur. Samen met haar man Erik heeft ze twee kinderen: zoon Casper (5) en dochter Nora (4).
Er bestaan van die passief-agressieve opmerkingen die onschuldig klinken, maar eigenlijk zo veel oordeel bevatten dat de ander net zo goed kan zeggen wat-ie echt bedoelt. Veel van dit soort opmerkingen hebben betrekking op het eeuwige dilemma to work or not to work als je moeder bent. Of eigenlijk: to opvang or not to opvang.
Mijn favoriete opmerking in dit spectrum: ‘Daar heb ik geen kinderen voor gekregen.’ Ik wel. Ik wilde eigenlijk helemaal geen kinderen, maar in de loop van 2013 zat ik te kijken naar de stand van de kinderopvang en dacht ik: dit kan echt niet. Dus baarde ik twee klanten, puur om de vaderlandse crèches te sponsoren. Dat gaat me gewoon heel erg aan het hart. Net als het floreren van de luchtvaart, zodat ik me gedwongen voel soms een weekend weg te gaan met mijn man. Nee, daar heb ik geen kinderen voor gekregen zeg, om ze zomaar twee dagen bij opa en oma te parkeren. Maar EasyJet wil ook wat.
Lees ook
‘Dit is waarom je nooit kritiek moet hebben op andere moeders’ >
Nog eentje: ‘Ik zou het niet kunnen.’ Deze is leuk, want nog breder inzetbaar dan alleen het werk-dilemma. ‘Mijn kinderen moeten in hun eigen bed slapen.’ ‘Ik zou het niet kunnen.’ Dat idee. Hiermee zeg je eigenlijk: dat jij het wel kan, zegt iets over jou. Jij meedogenloze egoïst. Ik weet nooit zo goed hoe ik hierop moet reageren, waardoor ik doorgaans met iets kom als: “Ja, oké, haha, nou, dat is ook wat”, terwijl ik eigenlijk zou willen zeggen: ‘Wil je ophouden met je verkapte kritiek?’ Want dat is het, en misschien niet eens zozeer omdat de ander mij van kritiek wil voorzien, maar om zichzelf een beter gevoel te bezorgen.
Ik vind het moederschap soms een aaneenschakeling van grote en minder grote keuzes, waarbij ik doorgaans op gevoel kies. Dan doe ik maar gewoon wat ik denk dat goed is, en als dat een andere keuze is dan die van iemand anders, kan diegene dat zien als het afkeuren van zijn of haar eigen keuze. Maar om daarom passief-agressief kritiek te leveren lijkt mij dan weer niet nodig. Of, om bij het onderwerp te blijven: ik zou het niet kunnen.
Deze column staat in Kek Mama 05-2020.
Meer lezen? Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”