Kek Mama-columnist Mariëtte Middelbeek zet elke week persoonlijk, herkenbaar en met humor de zaken voor je op een rij. Deze week: haar krijsende peuter. In de supermarkt.
Casper van twee is over het algemeen best een relaxte peuter. Maar soms even niet.
1. Ja hoor, tuurlijk, ga lekker op de grond liggen krijsen. Net nu we in de supermarkt zijn. Echt cool.
2. Zal ik snel toegeven? Doen alsof ik helemaal niet heb gezegd dat hij die zes potjes pesto niet in z’n kinderwinkelwagentje mag kieperen?
3. Hoewel, dan ben ik natuurlijk de komende tien jaar de sigaar. Neemt-ie me nooit meer serieus.
4. Hij houdt niet eens van pesto. Als ik hem die pesto zou laten eten, zou ie ook schreeuwen.
5. Dat is het dus met peuters. Het is nooit goed.
7. Thuis zou ik dit gewoon negeren. Hoewel, in theorie. Ik probeer dat. Maar het lukt nooit, want dan gaat ie altijd de hond meppen ofzo en moet ik alsnog ingrijpen.
8. Ik kan ook gewoon weglopen.
9. Naar huis.
10. Grapje, grapje. Gewoon even weg. Naar de wijn ofzo. Win-win.
11. Maar dat staat ook raar. En hij ligt nu veel te dicht bij de pastasaus, dus dat wordt een ravage.
12. Goed, ik moet iets doen. Misschien kan ik het oplossen met liefde.
13. Gewoon knuffelen. Dan komt vast alles goed.
14. Oké, knuffelen werkt niet. Nu sta ik met een krijsend kind onder mijn arm en zijn we nog niks opgeschoten. Behalve dan dat ie net bijna een oude mevrouw heeft geschopt, die nu heel boos naar me kijkt.
15. Alsof ik er iets aan kan doen. Hebben die mensen allemaal geen kinderen?
16. Vast van die hele brave. Nou, de mijne heeft tenminste een mening, ook wat waard. Ha!
17. Hoewel ik het nu even niet erg zou vinden als ik een kind zonder mening had.
19. Dat neemt ook zo onhandig mee onder je arm.
20. Het liefst zou ik nu gewoon weggaan, maar ik moet echt boodschappen doen.
21. Waarom doe ik dat dan ook met de kinderen erbij?
22. Het ligt gewoon aan mij. Ik moet ook geen peuter meeslepen naar de supermarkt, dat is vragen om problemen.
23. Alhoewel, dit moet hij natuurlijk ook leren. Ik moet gewoon streng zijn. Hop, aanpakken, die hap.
24. Klaar nu, luister naar mama, we gaan nu…
25. Oké, oké, laat maar, ik zeg al niks meer. Jemig, ik wist niet dat het nog harder kon.
26. Ik geloof dat ik je op dit moment niet zo heel erg leuk vindt.
27. En nu vind ik het dus heel zielig voor hem dat ik dat heb gedacht. En ook dat hij verdrietig is.
28. Ik neem die pesto wel stiekem mee. Krijgt ie het thuis alsnog.
29. Als we tenminste ooit thuiskomen.
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”