Kek Mama-columnist Mariëtte Middelbeek zet elke week persoonlijk, herkenbaar en met humor de zaken voor je op een rij. Deze week: haar krijsende peuter. In de supermarkt.
Casper van twee is over het algemeen best een relaxte peuter. Maar soms even niet.
1. Ja hoor, tuurlijk, ga lekker op de grond liggen krijsen. Net nu we in de supermarkt zijn. Echt cool.
2. Zal ik snel toegeven? Doen alsof ik helemaal niet heb gezegd dat hij die zes potjes pesto niet in z’n kinderwinkelwagentje mag kieperen?
3. Hoewel, dan ben ik natuurlijk de komende tien jaar de sigaar. Neemt-ie me nooit meer serieus.
4. Hij houdt niet eens van pesto. Als ik hem die pesto zou laten eten, zou ie ook schreeuwen.
5. Dat is het dus met peuters. Het is nooit goed.
7. Thuis zou ik dit gewoon negeren. Hoewel, in theorie. Ik probeer dat. Maar het lukt nooit, want dan gaat ie altijd de hond meppen ofzo en moet ik alsnog ingrijpen.
8. Ik kan ook gewoon weglopen.
9. Naar huis.
10. Grapje, grapje. Gewoon even weg. Naar de wijn ofzo. Win-win.
11. Maar dat staat ook raar. En hij ligt nu veel te dicht bij de pastasaus, dus dat wordt een ravage.
12. Goed, ik moet iets doen. Misschien kan ik het oplossen met liefde.
13. Gewoon knuffelen. Dan komt vast alles goed.
14. Oké, knuffelen werkt niet. Nu sta ik met een krijsend kind onder mijn arm en zijn we nog niks opgeschoten. Behalve dan dat ie net bijna een oude mevrouw heeft geschopt, die nu heel boos naar me kijkt.
15. Alsof ik er iets aan kan doen. Hebben die mensen allemaal geen kinderen?
16. Vast van die hele brave. Nou, de mijne heeft tenminste een mening, ook wat waard. Ha!
17. Hoewel ik het nu even niet erg zou vinden als ik een kind zonder mening had.
19. Dat neemt ook zo onhandig mee onder je arm.
20. Het liefst zou ik nu gewoon weggaan, maar ik moet echt boodschappen doen.
21. Waarom doe ik dat dan ook met de kinderen erbij?
22. Het ligt gewoon aan mij. Ik moet ook geen peuter meeslepen naar de supermarkt, dat is vragen om problemen.
23. Alhoewel, dit moet hij natuurlijk ook leren. Ik moet gewoon streng zijn. Hop, aanpakken, die hap.
24. Klaar nu, luister naar mama, we gaan nu…
25. Oké, oké, laat maar, ik zeg al niks meer. Jemig, ik wist niet dat het nog harder kon.
26. Ik geloof dat ik je op dit moment niet zo heel erg leuk vindt.
27. En nu vind ik het dus heel zielig voor hem dat ik dat heb gedacht. En ook dat hij verdrietig is.
28. Ik neem die pesto wel stiekem mee. Krijgt ie het thuis alsnog.
29. Als we tenminste ooit thuiskomen.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).