Kimberley van Heiningen woont samen met Kevin, is (bonus)mama van Norah (5) en baby Jackie. Ze schrijft over het moederschap en alles wat daarbij komt kijken. Deze week over de tranen die rijkelijk vloeien.
Vanaf de positieve test is het janken. Janken om de eerste echo, grienen om het geslacht (een meisje!), snotteren om mijn babybuik die eerst niet zichtbaar was en daarna omdat ‘ie me veel te dik werd. Daarna huilen toen ze eindelijk op mijn borst lag, voor het eerst in haar eigen bedje sliep en nog veel harder toen ze dat (slapen) besloot niet te doen. Maandenlang.
Lees: bij papa met wie ik het de eerste drie maanden helemaal samen heb gedaan (dankzij het uitgebreide ouderschapsverlof) en die Jackie sneller in slaap wiegt dan ik. Bij opa en oma (die mij toch volwassen en wel hebben afgeleverd“Alle soorten tranen passeren de revue.”
) of op de opvang waar de leidsters hartstikke lief en vakbekwaam zijn. Toch bleek de wendag er vooral één voor mama te zijn.
Inmiddels zijn we een maand verder en lukt het me haar met droge ogen af te leveren. Om zonder schuldgevoel naar kantoor te gaan en extra te genieten als ik dan weer thuiskom. Maar ja… nu is het wachten op dat eerste woordje, het eerste stapje, de eerste keer fietsen, de eerste schooldag, de eerste keer ongesteld, het eerste vriendje, voor het eerst op kamers… Mijn hemel! Kan iemand alvast de tissues aangeven?
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).