Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoon (4) en dochter (1). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Sinds dit jaar is het zover: mijn zoontje gaat naar de basisschool. Daarmee is Sinterklaas ineens méér dan een paar pepernoten in de supermarkt en een schoentje voor de deur. Het hele feest leeft – en hoe.
Van sinterklaasliedjes mompelen in zijn slaap tot Pietjes spotten op de daken (“Ik zag een Piet lopen, kijk dááár!”). Ik geniet ervan om hem zo enthousiast te zien en zijn oogjes die oplichten bij elk aangevreten worteltje die hij ’s ochtends aantreft in zijn schoen. Het brengt me ook terug naar mijn eigen jeugd, toen ik ook nog geloofde in de magie van de Sint.
Nou ja, tot die ene dag in groep 3.
Sinterklaas en zijn pieten kwamen langs op school. Hét hoogtepunt van het jaar. De spanning in de klas was om te snijden; we wachtten vol verwachting tot de beste man en zijn entourage eindelijk bij ons lokaal aanklopte. En daar zat hij dan, Sinterklaas, met zijn grote rode boek en imposante verschijning op een klein, houten schoolstoeltje. Elk kind mocht om de beurt met knikkende knietjes naar voren komen, waar hij iets persoonlijks over je vertelde. Totdat… Jesper.
Jesper was het jongetje uit de klas dat altijd net iets te veel plezier beleefde aan chaos. Terwijl hij plaats nam op de schoot van de goedheiligman, deed hij het ondenkbare: hij rukte zo de baard van Sinterklaas van zijn gezicht. Er viel een doodse stilte. Nou ja, bijna. Vera met haar lange blonde vlechten en hoge stemmetje slaakte een hoge gil.
Onze juf, in een wanhopige poging om het feest te redden, riep zo snel ze kon: ‘Oh maar jongens, dit is natuurlijk een hulpsinterklaas!’ Tja, voor mij was het over. Basta. De bubbel was geknapt.
Het goede nieuws: het heeft me niet minder laten genieten van het sinterklaasfeest in de jaren erna. Ik heb uiteraard nog een tijd braaf tekeningen voor Sint gemaakt, bang dat ik anders geen cadeautjes meer van mijn ouders zou krijgen. Maar hoewel ik al snel wist hoe het echt zat, bleef ik dol op de gezelligheid, de cadeautjes en de spanning van de intocht.
Nu, als moeder, kijk ik met nog meer bewondering naar hoe mijn zoontje dit feest beleeft. En maak ik het zelf ook weer vanuit de ogen van een kind mee. Laten we hopen dat hij geen Jesper in de klas heeft en nog heerlijk lang mag geloven.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
We kennen haar allemaal: de moeder die, terwijl jij nog druk staat te kletsen over traktaties en Cito-scores, al half in de auto zit. Niet omdat ze onvriendelijk is, maar omdat het schoolplein gewoon niet haar natuurlijke habitat is. En geloof ons: haar sterrenbeeld verraadt alles.
Babynieuws! Klaasje Meijer is bevallen van een zoon, dat laat het oud K3’tje weten via Instagram met een zoet kiekje van de pasgeboren baby.