Beeld: Eigen beeld
Laurie (38) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (7) en Otis (3). Sinds vorig jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Kinderen zijn bijzonder veerkrachtige wezens. Ze vergeten binnen tien seconden dat ze ruzie hadden
met hun beste vriend, ze gaan na een hevige huilbui zo weer over op de orde van de dag en
schakelen moeiteloos over van speelgoed naar huiswerk alsof het niks is. Je moet ook wel, hoe leer je
anders ooit lopen als je niet direct weer opstaat nadat je gevallen bent?
Ik zie bij mijn eigen kinderen hoe schijnbaar moeiteloos ze zich voegen in een nieuwe levensstijl in
een vreemd land en een nieuwe cultuur. Waar wij volwassenen nog bezig zijn met vergelijken en
relativeren, gaan zij gewoon mee in de flow en zijn ze zonder blikken of blozen Nederlanders met een
Zuid-Afrikaans sausje geworden. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Neem rugby: de volkssport van Zuid-Afrika en tevens een sport waar mijn oudste zoon voor onze
verhuizing nog nooit van gehoord had. Voor mij beperkt het spelbegrip van deze sport zich nog
steeds louter tot een kluwe potige mannen boven op elkaar die een bal (die de helft van de tijd niet
zichtbaar is) over een lijn proberen te drukken. Mijn zoon weet echter inmiddels alles van deze sport.
Hij komt regelmatig met groen-bruine knieën, dijen (en soms voorhoofd) uit school en deelt dan zijn
nieuwste tackletechnieken of laat trots een zijwaartse worp zien.
Onze jongste mixt ondertussen Nederlands en Engels alsof het één taal is: “Mag ik dat also?” of “die
tekening is van mine.” Soms gooit hij er ook nog een Zuid-Afrikaanse uitdrukking of Xhosa-woord
tussendoor. En in het weekend vraagt hij doodleuk wanneer we weer gaan braaien. Het woord
barbecue bestaat niet eens in zijn vocabulaire.
En toch: het Nederlandse kind in hen is niet verdwenen. Hagelslag en pepernoten worden gemist, en
als er op school niet naar buiten gegaan wordt omdat het regent, klinkt er verontwaardiging: “Dit zijn
duidelijk geen Nederlanders, mam.” Regenlaarzen zijn bovendien verboden op school, dus dan maar
met nette schoenen in de plassen stampen.
Wat ik misschien nog wel het mooiste vind: ze groeien op tussen kinderen van allerlei kleuren en
achtergronden, zonder dat dat ook maar íets bijzonders voor ze is. Dat is de normaalste zaak van de
wereld, en precies zo hoort het ook. Wat ze hier leren, gaat nooit meer uit hun systeem. Dat is geen
souvenir dat je in je koffer stopt, dat is een levenshouding. En als we weer teruggaan naar Nederland,
dan neem ik niet alleen twee kinderen mee, maar ook een rugbybal, een braairooster en een flinke
portie Zuid-Afrikaanse flair.
Meer avonturen van Laurie in Zuid-Afrika lees je hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van een lezer. Deze week het verhaal van Aribel (31), Ze is kortgeleden voor het eerst moeder geworden, maar ze merk dat haar schoonmoeder erg geïnteresseerd is in haar zwangerschapskilo’s. Tot grote frustratie van Aribel.
Nieuwe liefde kent geen leeftijdsgrenzen, zeggen ze. Maar is dat écht zo als je partner flink ouder of juist jonger is? Een nieuwe studie laat zien dat geluk in een leeftijdsverschil-relatie niet altijd gelijk verdeeld is…
Als jij bent opgegroeid in de jaren ’90 of vroege jaren 2000, dan weet je hoe anders de jeugd toen was. Geen smartphones, geen AirTags, geen ouders die elk moment wisten waar je was. Dit zijn elf momenten uit die tijd die pure nostalgie oproepen. .Op warme zomeravonden sprong je op je fiets, verdween je […]
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van een lezer. Deze week het verhaal van Marlies (34), moeder van twee dochters van vijf en drie jaar. Ze merkt dat haar schoonmoeder haar oudste kleindochter duidelijk voortrekt en dat begint pijn te doen.
Toen Jessie, moeder uit Melbourne, op TikTok eerlijk vertelde dat ze het nog steeds lastig vindt om geld uit te geven dat haar man verdient, begrepen duizenden vrouwen wat ze bedoelde. Want ook anno nu voelt financiële afhankelijkheid voor veel stay-at-home-moeders ongemakkelijk.
We willen allemaal dat onze kinderen gelukkig, gezond, veilig en een béétje succesvol worden. En oké, als ze toevallig miljardair worden, zeggen we daar ook geen nee tegen, toch? Kinderen met deze voornamen hebben dan ook de grootste kans om stinkend rijk te worden.
