Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4) en dochter (1). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Ik leer mijn 4-jarige al vanaf het moment dat hij een beetje begrijpt wat ik zeg dat hij nooit, maar dan ook echt nóóit met vreemden mee mag. En ja, daar heb ik zo mijn redenen voor. Als kind maakte ik namelijk zelf een situatie mee die rechtstreeks uit een enge aflevering van een misdaadserie had kunnen komen.
We waren een jaar of zes, mijn destijds beste buurtvriendinnetje en ik. We woonden om een hofje met een speeltuin heen, waar we dagelijks te vinden waren. Op een dag reed er een wit bestelbusje de stoep op en twee mannen stapten uit. Ze riepen ons en zwaaiden met een klein, blauw KLM vliegtuigje door de lucht. Of we die wilden hebben. We keken elkaar aan. Natuurlijk wilden we dat vliegtuigje hebben. Dan moesten we hem wel komen halen, riepen ze.
We waren op een leeftijd dat we wisten dat we niet met vreemden mee mochten, maar we wilden het speeltje zó graag. Een paar keer deden we een aantal stapjes naar voren, om daarna weer snel naar achteren te springen. ‘Als jullie hem halen, mogen jullie hem hebben’, ‘Kom dan’ en ‘Anders nemen we hem weer mee hoor’, riepen ze. Het werd een soort innerlijke strijd tussen de urge die we voelden om dat gratis speeltje te claimen versus diep van binnen weten dat het niet slim was om te doen.
Alsof het zo had moeten zijn, riep de moeder van mijn vriendin vanuit het keukenraam: “Eteeeeeeen!” Het vliegtuigje verdween linea recta in de zak van een van de mannen en ze sprongen met sneltreinvaart het busje in. In hun haast viel het vliegtuigje weer op de grond, maar ze scheurden al weg. We schoten naar het vliegtuigje, dat op de stoep lag, alsof ons leven er vanaf hing. We spraken af dat we hem zouden delen en om de week zouden omwisselen. Ik had hem als eerste gepakt, dus lucky me: ik mocht ermee naar huis.
Of de mannen daadwerkelijk kwade bedoelingen hadden, zullen we nooit weten. Mijn zorgeloze kinderleven ging door en ik stond er nooit meer bij stil. Tot ik zelf moeder werd.
Fast-forward naar nu: ik zit er bij mijn kinderen bovenop. Niet obsessief hoor – ik wil ze niet bang maken – maar ik zorg wel dat het onderwerp af en toe ter sprake komt. Een jaar geleden deed ik voor het eerst een test met mijn zoontje. “Wat zou je doen als een vreemde zegt dat hij heeeel veel snoep in zijn auto heeft?” vroeg ik luchtig. “Nee! Wegwezen!” riep mijn zoontje. Yes, dat klonk hoopvol. “En als iemand je vraagt om naar zijn lieve puppy’s te komen kijken?” Zoon: “JAAAAAA!” Ah. Toch nog wat werk aan de winkel. Inmiddels zijn we anderhalf jaar verder en weet hij heel goed dat met vreemden meegaan absoluut niet mag. Bovendien mag hij, als het nodig is, alles toepassen wat hij tijdens zijn Ninja-lessen heeft geleerd.
Dat blauwe vliegtuigje is waarschijnlijk ooit in de kringloop geëindigd, maar de herinnering houdt me alert.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
