Eigen beeld
Vrienden Dick (36) en Rob (36) werden vrijwel tegelijkertijd vader van een tweeling. Dick is vader van twee jongens (6 en 4) en een jongen-meisje tweeling (2). Rob is vader van Jonas (3) en tweeling Mila en Noud (2). Samen schrijven ze een boek over hoe het is om vader te worden van een tweeling. Want tweelingvaders zijn hoe dan ook superpapa’s, maar van tevoren weten waar je aan toe bent, is wél zo prettig. In hun column delen ze hoe het dagelijks leven met een tweeling eruit ziet.
Het eerste jaar als tweelingvader is moeilijk samen te vatten. En waarschijnlijk is iedere samenvatting anders, want er is niet zoiets als “de tweelingvader”. In ieder geval omschrijf ik mezelf als trotse vader. Trots omdat ik blij en gelukkig ben met drie geweldige kinderen met weinig (of dus zelfs geen) leeftijdsverschil, trots omdat Maaike en ik samen een goed team zijn, en we voor ons gevoel de juiste balans tussen routine en pragmatisme gevonden hebben en trots omdat van “het einde van je leven” en “je hebt alleen nog tijd voor je kinderen” geen sprake is gebleken.
Een tweeling krijgen blijkt prima te combineren met uitdagende banen, sport, hobby’s en het afspreken met vrienden. Beiden zijn wij in het eerste jaar aan een nieuwe baan begonnen, en dat bleek goed te doen. De huidige ouderschapsverlofregelingen helpen daar natuurlijk bij. Ook een nieuwe vloer in ons huis, en het trainen voor en lopen van een halve marathon kon geregeld worden.
Heb ik nieuwe niveaus van vermoeidheid ontdekt, en zat ik er soms even doorheen? Natuurlijk! Dit kwam voor mij met name in het tweede half jaar, en van weinig slapen en twee huilende kinderen in het midden van de nacht als je de volgende ochtend weer moet werken, word je natuurlijk geen leuker mens. In deze fase werd het eigenlijk pas echt vermoeiend, omdat we hierin soms ook te grote stappen maakten. Iedere dag van het weekend bij vrienden of familie op bezoek, en ook nog trainen voor een hardloopwedstrijd: de agenda raakt snel vol met allemaal leuke dingen, maar dat wordt met korte nachten en overdag ook weinig rust wel zwaar.
Wees gerust, ook aan die periode komt een eind, want je vindt er vanzelf weer een ritme in. Tegen de tijd dat de kinderen een maand of zeven of acht zijn is hun slaapritme als het goed is stabieler, en heb je weer meer energie opgebouwd. En ook een dutje op de bank valt prima in te plannen…
Voordat we wisten dat we een tweeling zouden krijgen, grapte ik weleens dat het mij wel efficiënt leek, twee tegelijk. Hier bleek een kern van waarheid in te zitten: twee flesjes maken is zeker niet twee keer zoveel werk als één, en een tweeling krijg je makkelijker in hetzelfde ritme dan twee kinderen in een verschillende levensfase, dus de kans op periodes met rust is ook wat groter.
Er zijn ook nog genoeg dagen dat we tegen elkaar zeggen dat het pittig is, maar we hebben het gevoel dat we inmiddels een “normale” situatie hebben bereikt voor een gezin met drie kinderen. Dat hebben we ook geleerd: een tweeling telt echt als twee kinderen. Toch maak je in je hoofd steeds de verkeerde vergelijking, vaak met negatieve gedachtes tot gevolg. Want natuurlijk verzucht je wel eens (alleen of samen): “Was het niet makkelijker als we één kind gekregen hadden?”
Een open deur, want dan had je slechts een kind erbij, en geen twee. Dat een kind minder energie kost dan twee kan iedereen die kan tellen bedenken, dus let op met welke situatie je jezelf vergelijkt.
Voor ons is de tweeling het tweede en derde kind, en is een gezin met drie kinderen dus het juiste vergelijkingsmateriaal. Een jong gezin met drie kinderen draaiende houden is sowieso pittig en vaak chaotisch, of het nu om een tweeling gaat of niet. Een gezin met drie kinderen zonder tweeling heeft het ook druk. Ook met drie kinderen van verschillende leeftijden moet je je aandacht goed verdelen, en je bent ook echt niet de enige bij wie er steeds een ander kind eten, drinken of een schone luier nodig heeft. En als je je daarmee vergelijkt, valt het allemaal wel weer mee…
Mocht dat niet helpen, dan is er nog humor! Het wordt vanzelf grappig om eenling-ouders te horen zuchten dat ze het zwaar hebben. Dat voordeel pakt sowieso niemand je af.
Meer lezen over de avonturen van de tweelingpapa’s? Hier vind je hun andere columns.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Er zijn van die buren waar je koffie mee drinkt, elkaars planten water geeft en samen de straat BBQ organiseert. En dan zijn er de andere buren. Die klagen over blaadjes in hun tuin. Of voorbijlopende mensen. Of, zoals in Emma’s geval, over kinderen die bellen blazen.
Suzan & Freek hebben een emotionele update gedeeld op Instagram die veel volgers diep heeft geraakt. In een open en liefdevol bericht vertellen ze over de moeilijke tijd die ze doormaken, én over het nieuwe leven dat eraan komt: “Met de zwangerschap gaat het gelukkig goed.”
Voormalig profvoetbalster Anouk Hoogendijk (40) houdt zielsveel van haar zoontjes Sonny (4) en Jip (2). Maar als je haar vraagt of er nog een derde kindje komt, is ze resoluut: “Dat overleven we niet.” In een openhartig interview met Helden Magazine vertelt Anouk over de mooie, maar ook zware kanten van het moederschap.
Tuurlijk, alle pubers zijn weleens onuitstaanbaar. Maar sommige sterrenbeelden? Die zijn als tiener gewoon next level.
Soms denk je echt overal over na als je een naam voor je kind kiest. Betekenis, klank, afkortingen… Maar dat internationale aspect schiet er nog weleens bij in. Bij Senna in ieder geval wel. Haar familie kon niet geloven dat ze haar baby echt zo’n opmerkelijke naam had gegeven.
Hoe krijgen die kleine mormels dat toch voor elkaar, dat ze maximaal effect weten te sorteren wanneer hun moeder drie seconden de kamer uit is. Anouk weet er het fijne van, haar woonkamer stond ineen vol met buren.