Eigen beeld
Schrijfsters Lisette Jonkman en Susan Muskee spreken elkaar elke dag over van alles en nog wat, maar er is één onderwerp waar ze nooit over uitgepraat raken: het moederschap. Lisette is moeder van Felix (3), Elodie (2) en David (0), en Susan is moeder van Noortje (1). Maandelijks bespreken ze alles wat met jong moederschap te maken heeft: van tsjernobylluiers tot terrornachten en van zwangerschapskwaaltjes tot zwamadviezen (die wel heel goed bedoeld zijn).
Lieve Lis,
Ik moet even iets kwijt wat me pislink maakte toen ik het hoorde. Ik schets even de situatie: Na een dag waarin ik ongeveer 3251x ‘mama’, ‘nee’, ‘die!’, ‘néé!’ en voor de afwisseling nog een paar honderd keer ‘mama’ had gehoord, plofte ik eindelijk met een kop koffie op de bank. Uitgeblust, leeggeluld en – toegegeven – hongerig. Ik had een pizza de oven in moeten schuiven en een boek moeten pakken, maar in plaats daarvan opende ik Instagram. Een stomme fout, ik weet het, maar goed, toen zat ik al te scrollen.
En toen zag ik het. Een influencer. Moeder van twee kinderen. Vlogt over alles wat los en vast zit, en in dit geval over dat ze vandaag ‘even een dagje met één kind heeft’ omdat het andere kind ergens anders is. Met in de voice-over de legendarische woorden: ‘Het is zo rustig! Haha, één kind is eigenlijk geen kind!’
RUSTIG? Ik werd in één klap teruggetorpedo’d naar de ‘Wacht Maar’-Werkgroep. ‘Denk je dat het hebben van één kind zwaar is? Welnee, wácht maar tot je er twee hebt. EEN IS GEEN, HOOR. Ha-ha-ha!’
Ja, ik had honger, en nee, ze zal het vast niet zo bedoelen, maar toch. Ik wilde mijn kop koffie naar mijn telefoon gooien. Alsof ouders van één kind maar een beetje oefenen zijn. What’s next, ‘twee-telt-niet-mee’? ‘Drie-is-het-net-nie’? Moet ik eerst een heel elftal werpen voordat ik mag klagen over dagen waarop het zo druk is dat ik niet één gedachte kan afmaken? Het zal heus rustiger zijn als je twee kinderen hebt en er eentje even weg is, maar is dat niet vooral omdat het je bij die tweede makkelijker afgaat? Omdat je het al eens hebt meegemaakt?
Dus Lis, lieve meerdere-kinderen-goeroe van me, overdrijf ik? Is dit een spiegel voor mijn eigen uitputting? Moet ik gewoon stoppen met scrollen op Instagram? (Dat laatste sowieso). Wat het ook is, ik sluit in elk geval social media af en ga inderdaad maar gewoon een boek lezen. En die pizza in de oven gooien. Dat ook.
Liefs,
Suus
Lieve Suus,
Ik snap het. Jou, bedoel ik dan voornamelijk. Ik snap jou. Alsof je met één kind geen kopzorgen hebt, je jezelf niet weg hoeft te cijferen en je nooit gefrustreerd raakt omdat het dagelijks ritme weer eens over de kop gaat. De overgang van geen kind naar één kind vond ik persoonlijk het ingrijpendst, vooral omdat ik niet zo’n ochtendmens ben en ik dat voor vroege vogel Felix wel moest worden. Maar vooral vanwege het feit dat ik ineens niet meer de baas was over mijn eigen ritme en dagindeling. O, en de hoeveelheid slaap die ik kreeg.
Maar… ik snap de influencer in kwestie ook. NEE, WACHT, niet die kop koffie naar mijn hoofd gooien. Ik licht het toe!
In het verleden heb ik ook weleens woedend de denkbeeldige hooivorken en fakkels erbij gepakt omdat een vriendin van me riep dat één kind geen kind was. Alleen was de context van die uitspraak: zij had drie kinderen en zou naar mij toe komen. Haar oudste twee waren op school en ze had dus alleen de baby om mee te nemen in haar planning. Dat betekende dat ze ‘slechts’ één kind mee hoefde te slepen, maar, zoals ze optimistisch zei: ‘En ach, één kind is geen kind!’
En raad eens? Nu ik zelf drie kinderen heb, betrap ik mezelf ook weleens op deze uitspraak, simpelweg omdat rekening houden met de behoeftes van één kind voelt als een cadeautje wanneer je de logistiek en intensiteit van drie kinderen gewend bent. Ik denk dus dat dit niet iets is wat mensen tegen andere mensen zeggen als veroordeling… maar iets wat ze tegen zichzelf zeggen.
Nooit kijk ik namelijk naar ouders van één kind met de gedachte: ‘Jij hebt eigenlijk helemaal geen kind.’ Maar ik kijk wel soms naar mijn eigen agenda en denk dan bij de dagen dat de oudste twee op de opvang zijn: ‘O, lekker een dagje voor mezelf! Oké, ik heb David, maar hé, dat is maar één kind. En één kind is eigenlijk…’ Nou ja, je kent de tekst.
Ik zeg het dus ook af en toe… maar alleen over mezelf.
Liefs,
Lis
Het nieuwste boek van Lisette, En wat dan liefde is, is uit! Ook Susan werkt aan een nieuw boek, Alle ogen op Mia.
Meer lezen van Lis en Suus? Hier vind je hun andere columns.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Femke, die in de clinch ligt met haar zoon over zijn vervolgopleiding.
Laurie (38) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (7) en Otis (3). Sinds vorig jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Leonie en Maarten waren altijd aan het kibbelen over geld. Om nog maar te zwijgen over de stress en haast en al het gedoe dat opvang en school opleveren. Ze besloten: hij zou stoppen met werken en voor de kinderen zorgen en zij ging fulltime werken.
Elke generatie heeft zo z’n eigen stijl van ouderschap, maar de kloof tussen millennials en boomers is enorm. Boomers groeiden op met tough love: strenge regels, bijna geen schermtijd (want dat was er gewoon nog niet) en het idee dat kinderen zo snel mogelijk zelfstandig moesten worden. Nu hun kids zelf ouders zijn, kijken boomers […]
Je zou denken dat zelfstandigheid bij je kind vooral komt door een heleboel taken en zelf overal over mag beslissen. Dat ze van alles zelf moeten doen, zelf moeten kiezen en zoveel mogelijk vrijheid krijgen. Maar verrassend genoeg werkt het juist andersom! Te veel keuzes en te veel zelf moeten beslissen kunnen kinderen juist overweldigen. […]
Hoe is je eerste bevalling je bevallen, dat wilden we graag van je weten. En daar gaven lezeressen massaal gehoor aan: 715 respondenten vulden de online enquête in. Tipje van de sluier: het merendeel is positief, maar ook anno 2025 zijn er echt nog wel wat verbeterpuntjes op te noemen.