Meet Johanna (36): biologiedocent, seksuele gezondheidsconsulent, en mama van twee jongens (5 en 7). Na haar recente scheiding jongleert ze met het ouderschap en deelt ze haar avonturen en inzichten.
In iedere hand heb ik een van mijn kinderen. We lopen door de drukte van de stad Nürnberg. We kijken onze ogen uit tussen deze kakofonie aan mensen. Opeens wijst mijn oudste naar een man, die opvalt door zijn bijzondere gedrag. Hij is al wankelend om zich heen aan het slaan, terwijl hij loze kreten slaakt. Mijn zoon vraagt wat er aan de hand is. Met een serieuze blik vraagt hij aan mij of deze man “bijzondere hersenen” heeft.
Maar de man is dronken en waarschijnlijk helemaal waus van de drugs… Ja, dat leg ik ook uit aan dat jochie van acht. Vertel hem dat dit ook bij de grote stad hoort (hij is immers gewend in een klein dorp te wonen). Dat als er zoveel verschillende mensen zijn, er ook dit soort verhalen bestaan. Dat er mensen zijn die keuzes maken in het leven, waardoor het soms mis gaat. Soms overkomt het leven mensen en dan denken ze dat dit de enige manier is, waardoor ze de dag nog kunnen doorkomen.
Er valt een moment van stilte en mijn zoon kijkt met een zachte blik naar de man, terwijl hij hardop zegt: “Wat zielig voor hem dat het zo gelopen is voor die meneer… Ik hoop dat iemand hem kan helpen.” Er lag zoveel medeleven in zijn woorden, zoveel empathie. Ik werd erdoor geraakt en hoop dat hij deze kwaliteit nooit kwijt zal raken.
In mijn ogen een eigenschap waar het bij veel mensen helaas aan schort: het diep kunnen inleven in de situatie en de gevoelens van je medemens. Daadwerkelijk stilstaan bij wat de ander beweegt en dat kunnen begrijpen. Tegenwoordig lijkt het juist alsof men alleen maar kan oordelen over anderen en staat men enorm ver van elkaar vandaan. Het lijkt alsof in deze nieuw ontstane maatschappij er geen ruimte is voor zachtaardigheid en dat acceptatie eerder een zwakte is dan een kracht. Terwijl juist denken vanuit de verbindingen zorgt voor saamhorigheid – en daarmee ook voor minder conflicten. Iets dat we als mensen vanuit onze kern toch juist willen? We zijn op zoek naar de veiligheid van de groep, maar de focus ligt nu juist op het individu.
Ik vraag me af waar het vandaan komt, de neiging om de levenswijze van een ander te bekritiseren? Is het een hunkering naar een gevoel van controle? Komt het voort uit angst of ontevredenheid met zichzelf en het eigen leven? Het levert een soort schijnveiligheid op, die stiekem juist zorgt voor nog meer wrijving tussen mensen – en in die zin weer zorgt voor meer chaos in de wereld om ons heen…
“Mama? Mogen wij ook in de fontein klimmen?” Hop, uit mijn hoofd en terug in het hier en nu. Ik zie verschillende ouders rondom een droge fontein zitten terwijl hun kinderen door en over de metalen beelden heen klimmen. Er rent een kindje naar mijn jongens toe: “Macht ihr mit?“. Er wordt gerend, gelachen en samen gespeeld. Ik kijk naar het beeld dat voor mijn ogen ontstaat. Hoe mooi zou het zijn als we allemaal elkaar net zo zouden vinden zoals kinderen dat doen. Dat we weer samen leren spelen in het spel dat wij het leven noemen… Dat zou wat zijn!
Meer columns van Johanna vind je hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Steeds de Insta van je ex checken helpt niet om over je scheiding heen te komen, dat snapt Renée heus wel. Maar zich verliezen in het partyen op Ibiza lukt haar ook niet. Totdat ze na een toevallige ontmoeting alsnog weet te ontdooien. En hoe.
Soms gebeurt het opeens: je kind wil een rigoureuze verandering in zijn uiterlijk. Waar je zelf nog denkt aan knipbeurten van een paar centimeter, komt je zoon doodleuk met een ander idee bij de kapper. Het overkwam Sam.
Geke (@gekeborn) is 28 jaar, verloskundige, echoscopist, anticonceptiespecialist, auteur en maakt daarnaast de podcast Zwanger & Zo. Hierin deelt ze verloskundige informatie en positieve bevallingsverhalen om aanstaande ouders te inspireren en ervaringen te delen. In haar column neemt ze ons mee in haar onregelmatige leven als verloskundige.
Marit Brugman, de partner van YouTuber Dylan Haegens, heeft via Instagram een hartverscheurende post gedeeld. In een open en emotioneel bericht deelt Marit het verdrietige nieuws dat ze een miskraam heeft gehad.
We kennen ze allemaal: die ene vriendin die keer op keer verliefd werd op de verkeerde man. Charmante praatjesmakers, mysterieuze types of gewoon regelrechte bad boys. Volgens de sterren is dat geen toeval: sommige moeders hebben er simpelweg een handje van om steeds weer te vallen op het verkeerde type.
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week het dilemma van Anne-Roos (36). Haar peuter is bang voor oma. Anne-Roos wilt haar kind de ruimte geven, maar ziet ook de teleurstelling bij haar schoonmoeder die niets liever wil dan knuffelen en spelen met haar kleinkind.