Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Het leuke van het ouderschap vind ik dat je zelf ook volop de kans krijgt om weer kind te zijn. Met kinderen beleef je een soort van tweede jeugd, maar dan nog beter omdat je nu zelf mag bepalen hoeveel snoepjes je eet. We doen ons natuurlijk allemaal wel voor als de wijze en verstandige ouder, maar zijn we niet stiekem allemaal kind gebleven?
Hoe leuk is het om na zo’n twintig jaar weer op een springkussen te staan met je kind? De eerste keer voelde ik me zo blij. Het liefst wilde ik als een gek gaan rondspringen, maar ja… ik wilde natuurlijk niet mijn peuter lanceren. Zo verantwoordelijk ben ik dan ook weer wel. Ook in een speeltuin doe ik volop mee. Dan hoef ik me ook niet schuldig te voelen dat ik niet naar de sportschool ga. Het gaat helaas alleen niet meer zo soepel als vroeger. Ook is er een situatie geweest waarbij niet één van onze dochters van het klimrek moest worden geholpen, maar ik zelf. Beetje gênant wel, maar toch weerhoudt me dat er niet van om mee te spelen. Ik ben zelfs een beetje teleurgesteld dat mijn jongste dochter nu helemaal alleen van de hoge glijbanen durft.
Mijn man en ik gingen vroeger vaak samen naar de bioscoop, maar nu gaan we bijna alleen nog naar kinderfilms. Ik had niet verwacht dat ik kinderfilms zo leuk zou vinden en ja, de sweet and salty popcorn speelt natuurlijk ook een belangrijke rol daarbij. Alleen Peppa Big en die vreselijke lach… Daar mogen ze van mij echt een vegetarisch worstje van maken.
Ook met het kopen van speelgoed kan ik helemaal losgaan. Als zo’n te schattige kawaii knuffel me met zulke grote ogen aanstaart, waardoor ik het wel moet kopen, vraag ik me soms af of ik mijn dochters of mijzelf er een groter plezier mee doe.
We spelen ook veel spelletjes. Ik heb spelletjes altijd al leuk gevonden en nu is er altijd wel iemand die zin heeft in een spelletje. We houden ook geregeld spelletjesavonden. Eerlijkheidshalve eindigen die niet altijd even vreedzaam door af en toe wat doorgeschoten fanatiek gedrag (en dan heb ik het niet over onze dochters, ahum). Toch hebben we vooral veel lol. We hebben een legendarische spelletjesmiddag gehad, waarbij we plotseling de dobbelsteen kwijt waren. Het bleek dat mijn jongste, die toen nog borstvoeding kreeg, de dobbelsteen te pakken had gekregen en in mijn beha had verstopt.
Het is ook bijzonder om weer plekken te bezoeken waar je vroeger als kind al kwam. De Efteling ervaarde ik als magisch en voor mijn gevoel was het zo groot als een heel land. Nu is de Efteling natuurlijk ook erg groot en aan het einde van de dag voelt het inderdaad alsof ik van Limburg naar Groningen ben gelopen, maar Langnek lijkt nog zoveel groter en langer als je zelf nog zo klein bent.
Ik geniet dus volop van deze periode, want ik besef me ook dat mijn derde jeugd pas weer komt als ik oma mag worden. Het klimrek zal dan waarschijnlijk zijn ingeruild voor een looprek en het springkussen voor een zitkussen. Dus tot die tijd spring ik er nog maar even lekker op los.
Meer columns van Anouk lees je hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”