Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Voor de meeste ouders zal het herkenbaar zijn dat je bij je eerste kind alles perfect wilt doen. Daarna word je bij broertjes en zusjes steeds makkelijker. Bij de eerste streefde ik ernaar om de beste van de klas te zijn, maar bij de vierde zit ik inmiddels ergens achterin onderuitgezakt in de klas. Mijn jongste wordt nog net niet door de wolven opgevoed (al zou dat tegenwoordig zomaar kunnen in Nederland), maar zij krijgt wel de slechtste en meest luie versie van mijzelf. Waar je dus de verbeterde versie Anouk 4.0 zou verwachten, moet zij het doen met de versie Anouk min 4.0.
Bij mijn eerste dochter wilde ik alles goed doen. Ik volgde een borstvoedingscursus, ik zat in een pufklasje en ik las boeken over verzorging en opvoeding (oké, ik bekeek de plaatjes). Inmiddels is dat bij de vierde wel anders. Bij de eerste maakte ik verse fruit- en groentehapjes, terwijl de jongste denkt dat eten standaard uit potjes komt. Je kunt je voorstellen hoe blij ik was toen ik een artikel las dat babyvoeding uit potjes veel gezonder blijkt te zijn. Hoera voor alle luie moeders!
De jongste krijgt ook veel afdankertjes. Een kinderwagen met een enorm veel kilometers op de teller die klaar is voor de sloop. Een box met afgeknaagd verf (bij de derde ben ik namelijk gestopt met het kopen van bijtringen) en heel veel vierdehands kleding met nog net geen vlekken erop.
Nu ben ik nooit een fanatieke helikopterouder geweest, maar ik had wel mijn eyes on the prize. Toen mijn oudste dochter een keer van het klimrek dreigde te vallen, kon ik haar bijvoorbeeld op tijd opvangen (oké, wel na een enorme sprint à la Femke Bol). Nu is mijn opvoedstijl meer: “ga eens even bij je zusje kijken of alles nog goed gaat.”
Toen bij mijn oudste dochter voor het eerst vriendinnetjes kwamen spelen, deed ik heel erg mijn best om hun te vermaken. Ik ging cupcakes of koekjes met hen bakken en versieren, chipskettingen maken of naar de speeltuin. Als mijn jongste zich nu verveelt met haar vriendinnetje gooi ik hoogstens wat koekjes in hun richting. Vroeger was ik ook een echte knutselmoeder. Ik zocht talloze ideeën op pinterest op. Tegenwoordig noem ik een gezichtje tekenen op een wc rol al knutselen. Iedere avond voorlezen is veranderd in een filmpje kijken (ik weet het, shame on me).
Ook vond ik het belangrijk om op tijd te beginnen met sport. De andere meiden gingen al op ballet toen ze twee jaar waren. Bij de jongste bleef ik op zondagochtend liever in bed liggen. Overigens hebben we op haar derde een paar balletlessen geprobeerd. Toen ze echter per ongeluk een dansplasje deed in plaats van een danspasje midden in de balletzaal, zijn we daar ook weer mee gestopt. Ook moet ik haar nog inschrijven voor zwemlessen. Met de lange wachtlijsten hoop ik wel dat ze nog kan starten voor ze naar groep 3 gaat. Maar goed, ondertussen laat ik haar wel oefenen in onze badkuip.
Ondanks dat mijn jongste niet de meest actieve versie van mij krijgt, krijgt ze wel de meest relaxte versie en misschien is dat nu juist wel de beste versie. Ze krijgt volop de ruimte om zichzelf te ontwikkelen en om alles zelfstandig te ontdekken. Wellicht blijkt Anouk 4.0 toch de verbeterde versie te zijn, ondanks de kortere batterijduur en het feit dat het ontwerp niet meer zo flitsend is als vroeger.
Meer columns van Anouk lees je hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Femke, die in de clinch ligt met haar zoon over zijn vervolgopleiding.
Laurie (38) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (7) en Otis (3). Sinds vorig jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Leonie en Maarten waren altijd aan het kibbelen over geld. Om nog maar te zwijgen over de stress en haast en al het gedoe dat opvang en school opleveren. Ze besloten: hij zou stoppen met werken en voor de kinderen zorgen en zij ging fulltime werken.
Elke generatie heeft zo z’n eigen stijl van ouderschap, maar de kloof tussen millennials en boomers is enorm. Boomers groeiden op met tough love: strenge regels, bijna geen schermtijd (want dat was er gewoon nog niet) en het idee dat kinderen zo snel mogelijk zelfstandig moesten worden. Nu hun kids zelf ouders zijn, kijken boomers […]
Je zou denken dat zelfstandigheid bij je kind vooral komt door een heleboel taken en zelf overal over mag beslissen. Dat ze van alles zelf moeten doen, zelf moeten kiezen en zoveel mogelijk vrijheid krijgen. Maar verrassend genoeg werkt het juist andersom! Te veel keuzes en te veel zelf moeten beslissen kunnen kinderen juist overweldigen. […]
Hoe is je eerste bevalling je bevallen, dat wilden we graag van je weten. En daar gaven lezeressen massaal gehoor aan: 715 respondenten vulden de online enquête in. Tipje van de sluier: het merendeel is positief, maar ook anno 2025 zijn er echt nog wel wat verbeterpuntjes op te noemen.