Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (10), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Iedere maand neem ik me voor om te consuminderen. Iedere maand faal ik daar jammerlijk in. Ik consumeer in de overtreffende trap. Ik ben de consumoeder van consumeren. Nu vind ik het ook niet heel erg eenvoudig als je uitsluitend dochters hebt. Je hebt zoveel leuke dingen voor meisjes en de mogelijkheden zijn oneindig. Bij meisjes stopt het ook niet bij een leuk jurkje of een broek/rokje met een trui of blouse. Daarnaast heb je eindeloos veel accessoires zoals haarspeldjes, tasjes, armbandjes, kettinkjes, lipgloss, zonnebrillen, etc.
Iedere maand word ik weer verleid om kleding, accessoires en gewoon leuke hebbedingetjes te kopen voor de meiden. Ik denk dat ik ook wel een echte meisjesmoeder ben. Ik trek als een magneet naar alles wat schattig is en pastelkleurtjes en strikjes heeft. Dan loop ik weer langs een kawaii knuffel die me met grote schattige ogen smekend aanstaart, zodat ik het wel moet kopen. Soms vraag ik me ook af wie ik er een groter plezier mee doe: de meiden of mijzelf.
Geregeld doe ik ook hele onpraktische aankopen. Voor de jongste had ik een hele leuke winterjas online gekocht. Toen ik zei dat ze haar handschoentjes in haar zakjes moest doen, bleek de winterjas helemaal geen jaszakken te hebben. Hoe verzin je het serieus? Een winterjas voor kinderen zonder zakken en waarom had ik dat niet gelijk opgemerkt?! Ik had dus een kat in de (jas)zak gekocht.
Ook heb ik een keer hele dure haarspeldjes in Frankrijk gekocht, vier speldjes voor 20 euro. Toen mijn dochter deze in had, hield ik haar angstvallig in de gaten dat ze geen speldje verloor. Je raadt het al…mijn dochter was toch een haarspeldje verloren in de bioscoop. Omdat ik ze echt heel mooi vond en ze ook nogal prijzig waren, belde ik achteraf schoorvoetend de bioscoop om te vragen of ze een haarspeldje hadden gevonden. Dat hadden ze en deze heb ik later nog opgehaald. Ze verklaren me daar vast voor gek en daar is geen (haar)speld tussen te krijgen.
Soms vind ik een jurkje zo mooi dat ik bang ben dat ze het vies maken, waardoor ze het maar nauwelijks dragen. Ik hang het dan wel aan de kast, zodat ik er toch naar kan kijken en ervan kan genieten. In zo’n geval had ik dan toch beter ‘kijken, kijken, niet kopen’ kunnen toepassen.
Wel geef ik sinds ik kinderen heb veel minder geld uit aan mijzelf. Uiteraard loop ik nu ook weer niet in oude vodden rond, maar ik koop aanzienlijk minder voor mijzelf dan voor de meiden. Ik heb alleen een nogal dure latte macchiato verslaving. Dat is echt mijn guilty pleasure. Iedere dag haal ik een latte en heel soms zelfs twee op één dag. Mijn latte verslaving kost mij ongeveer 120 euro per maand.
Gelukkig kan ik wel veel kleding van de meiden doorgeven of weer verkopen. Toch wil ik serieus proberen om minder te shoppen. Naast het feit dat mijn hand niet heel erg blij is met dat gat erin, is al dat consumeren ook behoorlijk schadelijk voor het milieu. Daarover voel ik me geregeld schuldig. Ik zal zelfs proberen mijn latte verslaving aan te pakken. Het zal even afkicken worden. Hopelijk word ik er niet te chagrijnig van en anders vraag ik de meiden me op dat soort momenten maar even met rust te ‘latte’.
Meer columns van Anouk lees je hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.