Fotografie: Paulien van Beusekom
Anderhalf tot twee jaar. Zo oud lijkt het eerste kind gemiddeld te zijn als mensen voor een tweede kind gaan. Tenminste, zo is dat in mijn bubbel.
Vrienden kondigen massaal hun tweede aan rond de tweede verjaardag van hun oudste, de bekende en minder bekende mensen die ik op social media volg lijken dit termijn aan te houden en ook in mijn familie is dit het geval: mijn broertje werd verwerkt rond mijn tweede verjaardag.
Zelf dacht ik daarom ook dat ik klaar zou zijn voor een tweede kind als Rosie een jaar of anderhalf zou zijn. Die leeftijd heeft ze inmiddels al een tijdje bereikt en in alle eerlijkheid: ik moet er nog niet aan denken. Sterker nog: ik vind zwangerschapsaankondigingen van tweede kinderen inmiddels een beetje confronterend worden. Zeker als het oudste kind van dat stel Rosie’s leeftijd heeft of zelfs nog jonger is.
Want mijn hemel, ik ben nóg aan het bijkomen! Van de bevalling, van de kraamtijd en van hoe mijn leven totaal veranderd is. Van de poepluiers, de opvangvirusjes en de slapeloze nachten – die er trouwens nog steeds allemaal in volle glorie zijn. Ik ben nog steeds aan het wennen aan het gebrek aan nachtrust, zorgeloosheid en de vrijheid om te gaan en te staan waar ik wil. Ik ben nog steeds kapot, in de war, vermoeid, instabiel, soms dolgelukkig en soms even niet.
Hoe? Maar echt: HOE? Hoe kan het dat mensen met een kind van anderhalf al massaal klaar zijn voor nog een kind? Ik kan me er niks bij voorstellen. Moeten jullie niet nog bijkomen? Zijn jullie niet moe? Vinden jullie het al makkelijker dan aan het begin? En zijn jullie niet bang voor nog meer ontregeling, slapeloosheid, stress en zorgen? Kunnen jullie alweer met een roze bril op aan een tweede kindje denken? En zo ja, waar koop ik die ook?
Natuurlijk snap ik het als je haast hebt. Bijvoorbeeld vanwege een tikkende biologische klok. Of als het bij de eerste niet vanzelf ging en je allang blij bent dat er een tweede mag komen – hoe snel of langzaam dan ook. Dan snap ik dat je over al het bovenstaande niet nadenkt en er gewoon voor gaat. Of is dat sowieso de truc? Er gewoon voor gaan? Of is het een kwestie van wachten tot ik weer bedwelmd word door iets hormonaals waardoor mijn eierstokken gaan rammelen? Vooralsnog heb ik alleen last van een rammelend toekomstbeeld. Verder rammelt er helemaal niks.
Tara (30) is moeder van dochtertje Rosie (1). Haar boek ‘Blender zonder deksel: eerlijke verhalen over het ouderschap’ is nu te pre-orderen via Uitgeverijseptember.nl.
Actrice Jasmine Sendar (47) is in verwachting van haar tweede kindje. De reacties op haar zwangerschap liepen uiteen: van ontroerende berichten van vrouwen die hoop putten uit haar verhaal, tot ronduit onbeschofte opmerkingen over haar leeftijd. Maar Jasmine blijft onverstoorbaar.
Op sociale media regent het reacties na de uitzending van Uit de Schulden. Veel kijkers begrijpen niet hoe het zo ver heeft kunnen komen. “Een erfenis van 3000 euro en dan meteen alles opmaken? Dat is toch onbegrijpelijk”, is een veelgehoorde mening.
Gisteravond keken maar liefst 470.000 mensen naar een nieuwe aflevering van Steenrijk, Straatarm. Alleenstaande moeder Roosmarie zorgde voor heftige reacties: “Nooit gewerkt? Hoe dan?”
Influencer Rianne Meijer is zwanger van haar tweede kindje. De aankondiging kwam op haar eigen kenmerkende manier: met een flinke dosis zelfspot en humor.
Dat scholen bezig zijn met een gezond voedingsbeleid en beleg op brood, is natuurlijk alleen maar goed. Maar je kan ook overdrijven. Zeker voor moeders met zeer kieskeurige eters kan een streng beleid veel stress opleveren, vindt Ilse.
Elsemieke (31) is samen met T (33), moeder van twee zoontjes (4 en 1,5) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.