Samyra (40) is moeder van drie dochters (8, 7 en 4). Net als haar man werkt ze parttime om zoveel mogelijk tijd met de meiden te zijn. Want: die zijn maar zo kort klein. Dit en andere inzichten over ouderschap, deelt ze in haar maandelijkse column.
Lees verder onder de advertentie
Zo’n negen jaar geleden was ons eerste kind onderweg en als nieuwe ouder ga je dan op zoek naar een kinderwagen. Want dat is zo ongeveer het eerste dat iedereen blijkbaar doet. Echt een vreselijk gebeuren trouwens! Waarom een kinderwagen evenveel moet kosten als een kleine auto, is me echt een raadsel.
Lees verder onder de advertentie
Sowieso, al die marketing rondom dingen voor kleine kinderen. “Als je dit zuurstof regulerende matras van zesduizendmiljoen euro niet koopt, dan wil je dus dat je kind doodgaat.” Emotionele manipulatie pur sang.
Ik zag overal kinderwagens, o-ve-ral
Maar goed, tijdens die kinderwagenzoektocht zag ik ineens overal kinderwagens. O-ver-ral. Na een tijdje kon ik ook al uit de verte vertellen welk merk het was en in welke uitvoering en welk bouwjaar. Een totaal nutteloze skill verder, daar gaat dit verder niet over. Het gaat om dat zien van die kinderwagens. Want zoveel jaar later en drie kinderen verder zie ik ze steeds minder.
Lees verder onder de advertentie
Ik zie nu kinderfietsen, skeelers en steps. Kan trouwens ook direct aanwijzen van wie de ouders nog in de “als je dit niet voor je kind koopt gaat-ie dood” marketingval zijn getrapt. Dat zijn de kinderen met enkel-, pols-, knie-, neus-, oor- en hoofdbeschermers. Kinderen met rolschaatsen van meer dan 200 euro (whahaaa, doe éven normaal). Voor mij is minder kinderwagens zien symbolisch voor het afsluiten van de fase met echt kleine ukkies. De jongste is al vier!
En toch, laatst…
Toch zag ik er laatst nog één (Joolz, Day5, 2021, nieuwwaarde ongeveer 1300 euro). De moeder die duwde keek zo wanhopig, dat ik het zelf ook weer even voelde. Die alles verzengde vermoeidheid die tot in mijn botten zat. Hoe tegennatuurlijk traag die minuten gingen tot aan het volgende slaapje (alsjeblieft ga slapen). Ik voelde die waas, waardoor ik niet helder kon denken. Ik voelde weer hoe onwaarschijnlijk hard en veroordelend ik voor mezelf was. Ik voelde die vreselijke onmacht, omdat ik mijn huilende baby niet altijd kon troosten. Ik voelde die rare eenzaamheid, omdat niemand mij ineens meer zag.
Lees verder onder de advertentie
Geen beloftes voor later, maar gewoon omdat je het nú verdient
Ik keek de moeder achter de kinderwagen even kort aan en knikte. Ja, dit is zwaar. Ja, dit is moeilijk. Ja, je mag moe zijn, moedeloos zijn, het zat zijn, compleet gelukkig en gebroken zijn. Zonder ‘je krijgt er zoveel voor terug’, of ‘het wordt vanzelf makkelijker’. Geen beloftes voor later, maar gewoon omdat je het nú verdient.
Lees verder onder de advertentie
P.S. Mocht iemand nog een babymatras van zesduizendmiljoen euro willen overnemen?
Meer van Samyra lezen? Hier vind je al haar andere columns.
Voor degenen die hoopten op een derde koninklijke spruit: het lijkt erop dat prins Harry en zijn vrouw Meghan geen plannen hebben voor nog een kindje. Harry vertelt openhartig over het ouderschap.
Het griepvirus heerst en dat betekent dat je als moeder regelmatig met onverwachte momenten moet dealen. Zo ook Maartje, die haar zieke kleuter Esmée een oppepper wilde geven met een warm bad. Dat liep alleen anders dan verwacht.
Astleigh en Rowan, bekend van Married At First Sight, zijn trotse ouders geworden van een dochtertje. Het stel zit op een roze wolk, maar verbaast zich ook over een situatie: wildvreemden die zomaar je baby in de kinderwagen aanraken. Daar heeft kersverse papa Astleigh nu iets op bedacht: een baby-button.
Sommige mannen zijn geboren romanticussen, net als Ryan Gosling in The Notebook, maar bij anderen moet je een vergrootglas pakken om een vleugje romantiek te vinden. Heb jij een van de minst romantische partners?
Ein-de-lijk die perfecte oppas gevonden, kom je thuis en rent je dochter ineens alleen door de speeltuin of krijg je een ‘warm’ welkom van je kleine draak.