Fotografie: Emma Peijnenburg
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4,5) en dochter (1,5). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Mijn zoon van bijna vijf is ineens bezeten van voetbal. Sindsdien sta ik meerdere keren per week in de voetbalkooi in de buurt balletjes over te trappen. Nou ja, wat ik doe is meer een soort chaotische interpretatie van de Cruijff-turn. Ik lieg niet als ik zeg dat mijn kleuter een beter balgevoel heeft dan ik. Maar goed, het plezier spat eraf.
Toen kwam de onvermijdelijke vraag: moeten we hem op les doen? Mijn eerste reactie was: NEE, NEE, NÉÉ! Niet vanwege mijn kind, maar vanwege de ouders. Want ik herinner me het nog goed van vroeger, toen mijn broertje voetbalde. Ik ging af en toe mee naar zijn wedstrijden en stond dan als tiener verbijsterd aan de zijlijn te kijken naar ouders die zichzelf transformeerden in een soort hooligan-coaches. Alsof de scouts van FC Barcelona ieder moment uit de bosjes konden springen om hun kind een profcontract aan te bieden.
En dat fanatisme begint al vroeg, kan ik je vertellen. Héél vroeg. Mijn zoontje heeft namelijk al eens eerder ‘op voetbal’ gezeten. Hij was twee. Twee, ja. Ik weet het, lach maar even.
We hadden het lumineuze idee om hem op peutervoetbal te zetten, in de hoop dat hij zijn eindeloze energie kwijt kon aan iets anders dan het huis afbreken. Het klonk best schattig, maar in de praktijk was het een soort live-uitzending van Rennen, Gillen, Duwen en Huilen, gepresenteerd door een totaal overrompelde tiener met een fluitje.
En de ouders, die waren dus al net zo fanatiek als bij de E’tjes. Op een dag hoorde ik een moeder krijsen: ‘We zijn hier niet voor de lol, we zijn hier om te prestéren!’ tegen haar dreumes die – let op – even een slokje water wilde. Het kind barstte van schrik direct in huilen uit. Een andere vader gaf me een half uur lang een monoloog over zijn zoon, die ‘nu al een heel sterk linkerbeen’ had. Hij wist zeker dat zijn zoon een grote voetbalcarrière stond te wachten.
Dus ja, als je me vraagt of ik mijn zoon op voetbal wil doen, dan denk ik vooral: there we go again.
Maar goed, hij wil zélf op voetbal. En ik wil geen moeder zijn die zijn dromen in de kiem smoort omdat ik bang ben voor een stel schreeuwende vaders in windjacks. Dus vooruit, we wagen het erop.
Met één voorwaarde: als ik mezelf ooit betrap op schreeuwen “In de voeten!” of “Breed spelen!” dan geef ik mezelf een rode kaart.
Meer columns van Heather lees je hier. Of volg haar op Instagram.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Jasmijn van groep 7. Ze ondernam actie toen een leerling altijd met een lege broodtrommel zat.
Sara (37) was er klaar mee dat de mental load altijd op haar bordje kwam zonder enige waardering en dus besloot ze het een week aan haar man Daan over te laten.
In haar nieuwste editorial in LINDA. uit Linda de Mol haar zorgen over de manier waarop jonge kinderen tegenwoordig worden opgevoed. Volgens haar is er sprake van een “tere kinderzieltje-tendens”, waarbij ouders hun kroost te veel willen beschermen tegen alles wat ongemakkelijk of vervelend is.
Kruidvat viert moederdag met een aanbieding voor… wasmiddel? Jep, je leest het goed. ‘Cadeautip voor Moederdag’ stond er doodleuk boven een knalgele actiepagina vol flacons Ariel. En dat als moederdagcadeau valt verkeerd bij moeders in het hele land.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Sophie (38), rechercheur bij de Nationale Politie (27 uur per week), single en moeder van zoon Morris (2).
