Fotografie: Emma Peijnenburg
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4,5) en dochter (1,5). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Mijn zoon van bijna vijf is ineens bezeten van voetbal. Sindsdien sta ik meerdere keren per week in de voetbalkooi in de buurt balletjes over te trappen. Nou ja, wat ik doe is meer een soort chaotische interpretatie van de Cruijff-turn. Ik lieg niet als ik zeg dat mijn kleuter een beter balgevoel heeft dan ik. Maar goed, het plezier spat eraf.
Toen kwam de onvermijdelijke vraag: moeten we hem op les doen? Mijn eerste reactie was: NEE, NEE, NÉÉ! Niet vanwege mijn kind, maar vanwege de ouders. Want ik herinner me het nog goed van vroeger, toen mijn broertje voetbalde. Ik ging af en toe mee naar zijn wedstrijden en stond dan als tiener verbijsterd aan de zijlijn te kijken naar ouders die zichzelf transformeerden in een soort hooligan-coaches. Alsof de scouts van FC Barcelona ieder moment uit de bosjes konden springen om hun kind een profcontract aan te bieden.
En dat fanatisme begint al vroeg, kan ik je vertellen. Héél vroeg. Mijn zoontje heeft namelijk al eens eerder ‘op voetbal’ gezeten. Hij was twee. Twee, ja. Ik weet het, lach maar even.
We hadden het lumineuze idee om hem op peutervoetbal te zetten, in de hoop dat hij zijn eindeloze energie kwijt kon aan iets anders dan het huis afbreken. Het klonk best schattig, maar in de praktijk was het een soort live-uitzending van Rennen, Gillen, Duwen en Huilen, gepresenteerd door een totaal overrompelde tiener met een fluitje.
En de ouders, die waren dus al net zo fanatiek als bij de E’tjes. Op een dag hoorde ik een moeder krijsen: ‘We zijn hier niet voor de lol, we zijn hier om te prestéren!’ tegen haar dreumes die – let op – even een slokje water wilde. Het kind barstte van schrik direct in huilen uit. Een andere vader gaf me een half uur lang een monoloog over zijn zoon, die ‘nu al een heel sterk linkerbeen’ had. Hij wist zeker dat zijn zoon een grote voetbalcarrière stond te wachten.
Dus ja, als je me vraagt of ik mijn zoon op voetbal wil doen, dan denk ik vooral: there we go again.
Maar goed, hij wil zélf op voetbal. En ik wil geen moeder zijn die zijn dromen in de kiem smoort omdat ik bang ben voor een stel schreeuwende vaders in windjacks. Dus vooruit, we wagen het erop.
Met één voorwaarde: als ik mezelf ooit betrap op schreeuwen “In de voeten!” of “Breed spelen!” dan geef ik mezelf een rode kaart.
Meer columns van Heather lees je hier. Of volg haar op Instagram.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Steeds de Insta van je ex checken helpt niet om over je scheiding heen te komen, dat snapt Renée heus wel. Maar zich verliezen in het partyen op Ibiza lukt haar ook niet. Totdat ze na een toevallige ontmoeting alsnog weet te ontdooien. En hoe.
Soms gebeurt het opeens: je kind wil een rigoureuze verandering in zijn uiterlijk. Waar je zelf nog denkt aan knipbeurten van een paar centimeter, komt je zoon doodleuk met een ander idee bij de kapper. Het overkwam Sam.
Geke (@gekeborn) is 28 jaar, verloskundige, echoscopist, anticonceptiespecialist, auteur en maakt daarnaast de podcast Zwanger & Zo. Hierin deelt ze verloskundige informatie en positieve bevallingsverhalen om aanstaande ouders te inspireren en ervaringen te delen. In haar column neemt ze ons mee in haar onregelmatige leven als verloskundige.
Marit Brugman, de partner van YouTuber Dylan Haegens, heeft via Instagram een hartverscheurende post gedeeld. In een open en emotioneel bericht deelt Marit het verdrietige nieuws dat ze een miskraam heeft gehad.
We kennen ze allemaal: die ene vriendin die keer op keer verliefd werd op de verkeerde man. Charmante praatjesmakers, mysterieuze types of gewoon regelrechte bad boys. Volgens de sterren is dat geen toeval: sommige moeders hebben er simpelweg een handje van om steeds weer te vallen op het verkeerde type.
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week het dilemma van Anne-Roos (36). Haar peuter is bang voor oma. Anne-Roos wilt haar kind de ruimte geven, maar ziet ook de teleurstelling bij haar schoonmoeder die niets liever wil dan knuffelen en spelen met haar kleinkind.
