Fotografie: Emma Peijnenburg
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4,5) en dochter (1,5). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Mijn zoontje is gezegend met een weelderige bos krullen waar menig vrouw jaloers op zou zijn. Prachtig, echt waar. Maar ook duur. Sinds zijn eerste verjaardag moet hij iedere maand naar de kapper, want anders groeit die enorme krullenbol als een soort ontplofte poedel alle kanten op. En geloof me: krullenkappers rekenen de hoofdprijs. Alsof ze goud snijden in plaats van haar. Daarbij zijn de wachtlijsten langer dan mijn geduld op een dag zonder slaap.
Dus toen ik een week na het laatste bezoekje zag hoe hij alwéér plukken haar uit zijn ogen moest vegen, dacht ik: hoe moeilijk kan het zijn om die voorste plukjes te knippen? Even snel, gewoon om te voorkomen dat hij weer half blind door het leven ging. Dus ik spoot zijn haar nat met de plantenspuit, trok de plukken strak met het dunste kammetje dat ik kon vinden en zette de keukenschaar erin (Ja, ik weet dat dat niet de ideale tool is).
Een beetje scheef, dus nog een stukje korter. En nog een klein beetje. Waar ik niet aan had gedacht (mom brain?), is dat krullend haar omhoog veert als het opdroogt. De al iets te korte pony schoot enthousiast naar boven en wat overbleef was een soort micro-pony. Nog altijd scheef. Met als bonus dat de helft van zijn haar niet meer krulde, maar ineens stijl was.
Slappe lach slash huilen was mijn copingmechanisme op dat moment. Ik overtuigde mezelf ervan dat het wel meeviel. Struisvogelpolitiek ten top. Want toen mijn vriend thuiskwam en met grote ogen vroeg wat er in hemelsnaam met zijn haar was gebeurd, besefte ik: I fucked up.
De volgende dag gingen we naar mijn moeder. Die gilde bij binnenkomst: “Wat heb je met zijn háááár gedaan!?” Toegegeven: als ik zelf de foto’s terug kijk, zie ik ook wel dat het afschuwelijk was.
Laten we het erop houden dat ik mijn lesje heb geleerd. Knippen is een vak apart, maar krullen al helemaal. Het is duur en de wachtlijsten zijn belachelijk lang, maar geloof me: het is elke cent en minuut waard. Ik kom in ieder geval nooit, maar dan ook nóóit meer met een keukenschaar in de buurt van zijn haar.
Meer columns van Heather lees je hier. Of volg haar op Instagram.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
