Beeld: Michelle van den Broek Fotografie
Elsemieke (30) is samen met T (32), moeder van twee zoontjes (3,5 en 1,5) en redacteur bij Kek Mama. Probeert op veel te weinig slaap, als eersteklas chaoot, wat van het moederschap te maken.
Feminisme is een team-effort. Daar is blijkbaar niet iedereen het mee eens, en ‘feminisme’ is een beetje een vies woord geworden, merk ik om me heen. Ik en mijn bestie Google zullen je even wat bijbrengen: een feminist zijn is niets meer of minder dan iemand die gelooft in gelijke rechten voor mannen en vrouwen. Het gaat om (keuze)vrijheid, gelijkheid en solidariteit. Ik mag toch hopen dat iedereen die dit leest zich daar in kan vinden.
Ik vind de wereld met regelmaat een nare plek. Femicide, racisme, discriminatie, oorlog, vrouwenrechten die worden afgenomen in een niet nader te noemen groot, zogenaamd westers land… Ik kan nog wel even doorgaan, want de lijst is eigenlijk nagenoeg oneindig, als je er maar lang genoeg over nadenkt. Ik kan het weten, want als typische overthinker zijn dit de dingen waar ik ’s nachts wakker van lig. Het lijkt soms alsof we terug in de tijd gaan in plaats van vooruit en dat baart me enorme zorgen.
Het is overweldigend en soms om moedeloos van te worden, alsof het nooit meer goed komt. Wat dan helpt is me focussen op waar ik wél invloed op heb, en dat is (onder andere) de opvoeding van mijn twee zoontjes. Dat verschilt namelijk niet eens zoveel van hoe ik het bij een dochter had aangepakt (denk ik, ik heb nu eenmaal geen dochter).
Mijn zoons zullen namelijk nooit van mij horen dat ze ‘een grote jongen’ moeten zijn, niet mogen huilen of stoer moeten zijn. Ze krijgen een kus en knuffel als ze zich zeer doen. Al hun gevoelens mogen er zijn en ze worden nooit beantwoord met afwijzing. De oudste heeft een roze sjaal en beker, want roze is zijn lievelingskleur. De jongste heeft een staart, omdat zijn haar in z’n ogen hangt (en ik het nog niet aan kan om voor het eerst met hem naar de kapper te gaan, ja, ik ben zo’n moeder), waardoor hij regelmatig voor een meisje wordt aangezien. En als ze ouder worden, zullen ze zeker van mij horen hoe ze respectvol omgaan met eventuele vriendinnetjes. En vriendjes zijn even welkom.
Vanuit mijn eigen ervaring weet ik ook hoe erg de mening van een ouder je eigen mening kan beïnvloeden. Het kostte mij jaren om los te komen van bepaalde meningen die mijn eigen niet-zo-subtiele moeder had en heeft en te bedenken wat ik eigenlijk zelf vond. Ik heb dezelfde niet-zo-subtiele eigenschap, dus ik probeer me echt bewust te zijn van waar ik allemaal mijn gal over spuw in het bijzijn van mijn kinderen. En waarover juist heel bewust wel, om ze te leren over normen en waarden die ik belangrijk vind. Feminisme, bijvoorbeeld.
Aanstaande zaterdag is het Internationale Vrouwendag. Laten we als moeders ons steentje bijdragen en weerbare, emotioneel gezonde kinderen voortbrengen. Dan kunnen we misschien, gezamenlijk, toch de wereld redden. En als dat wel erg hoog gegrepen is, in ieder geval de wereld een beetje mooier maken.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
