Beeld: Michelle van den Broek Fotografie
Elsemieke (30) is samen met T (32), moeder van twee zoontjes (3,5 en 1,5) en redacteur bij Kek Mama. Probeert op veel te weinig slaap, als eersteklas chaoot, wat van het moederschap te maken.
Feminisme is een team-effort. Daar is blijkbaar niet iedereen het mee eens, en ‘feminisme’ is een beetje een vies woord geworden, merk ik om me heen. Ik en mijn bestie Google zullen je even wat bijbrengen: een feminist zijn is niets meer of minder dan iemand die gelooft in gelijke rechten voor mannen en vrouwen. Het gaat om (keuze)vrijheid, gelijkheid en solidariteit. Ik mag toch hopen dat iedereen die dit leest zich daar in kan vinden.
Ik vind de wereld met regelmaat een nare plek. Femicide, racisme, discriminatie, oorlog, vrouwenrechten die worden afgenomen in een niet nader te noemen groot, zogenaamd westers land… Ik kan nog wel even doorgaan, want de lijst is eigenlijk nagenoeg oneindig, als je er maar lang genoeg over nadenkt. Ik kan het weten, want als typische overthinker zijn dit de dingen waar ik ’s nachts wakker van lig. Het lijkt soms alsof we terug in de tijd gaan in plaats van vooruit en dat baart me enorme zorgen.
Het is overweldigend en soms om moedeloos van te worden, alsof het nooit meer goed komt. Wat dan helpt is me focussen op waar ik wél invloed op heb, en dat is (onder andere) de opvoeding van mijn twee zoontjes. Dat verschilt namelijk niet eens zoveel van hoe ik het bij een dochter had aangepakt (denk ik, ik heb nu eenmaal geen dochter).
Mijn zoons zullen namelijk nooit van mij horen dat ze ‘een grote jongen’ moeten zijn, niet mogen huilen of stoer moeten zijn. Ze krijgen een kus en knuffel als ze zich zeer doen. Al hun gevoelens mogen er zijn en ze worden nooit beantwoord met afwijzing. De oudste heeft een roze sjaal en beker, want roze is zijn lievelingskleur. De jongste heeft een staart, omdat zijn haar in z’n ogen hangt (en ik het nog niet aan kan om voor het eerst met hem naar de kapper te gaan, ja, ik ben zo’n moeder), waardoor hij regelmatig voor een meisje wordt aangezien. En als ze ouder worden, zullen ze zeker van mij horen hoe ze respectvol omgaan met eventuele vriendinnetjes. En vriendjes zijn even welkom.
Vanuit mijn eigen ervaring weet ik ook hoe erg de mening van een ouder je eigen mening kan beïnvloeden. Het kostte mij jaren om los te komen van bepaalde meningen die mijn eigen niet-zo-subtiele moeder had en heeft en te bedenken wat ik eigenlijk zelf vond. Ik heb dezelfde niet-zo-subtiele eigenschap, dus ik probeer me echt bewust te zijn van waar ik allemaal mijn gal over spuw in het bijzijn van mijn kinderen. En waarover juist heel bewust wel, om ze te leren over normen en waarden die ik belangrijk vind. Feminisme, bijvoorbeeld.
Aanstaande zaterdag is het Internationale Vrouwendag. Laten we als moeders ons steentje bijdragen en weerbare, emotioneel gezonde kinderen voortbrengen. Dan kunnen we misschien, gezamenlijk, toch de wereld redden. En als dat wel erg hoog gegrepen is, in ieder geval de wereld een beetje mooier maken.
Het is de baby zelf niet aan te rekenen, maar zo’n pasgeborene haalt wel je hele leven overhoop, inclusief je vriendschappen. Welke het overleven en welke sneuvelen, dat is van tevoren niet te voorspellen. Dat weet journalist Laurien als geen ander.
Elsemieke (31) is samen met T (33), moeder van twee zoontjes (4 en 2) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Kerst: het feest van lichtjes, liefde… en chaos. Dat wij moeders alle kerstballen hoog moeten houden wisten we natuurlijk al, maar soms zouden we dat wel even anders willen.
Melissa Pieters (33) is getrouwd met Bilal (34), moeder van drie jonge kinderen (9, 6 en 2), influencer (@melisspieters op Instagram) en een bekeerde moslima. Hoe vliegt zij de decembermaand aan?
Rianne (36) houdt van haar schoonouders, maar ze heeft één heel groot nadeel: ze koopt te veel onnodige cadeaus.
Soms komt financiële schade niet door verkeerde keuzes of pure pech, maar door – jawel – je eigen kind. Dat ontdekte Julie (29) toen ze het roze glittertasje van haar 3-jarige peuter opende.
