Mijn zoons zijn nogal moe: het begin van het basisschooltijdperk. Elke avond pakken ze om half zeven zelf hun konijn en willen ze naar bed. Och.
Net vier jaar geworden en dan al die indrukken: het is voor mijn jongens een totaal nieuwe fase. Elke avond voor het slapengaan vragen ze aan me: ‘Mama, gaan we morgen naar juf Lily?’. Maar we gaan nooit meer naar die lieve juf Lily van de crèche. En naar hun beste vriendje Jaap. Ze begrijpen het maar vinden het ook een beetje gek. Ze doen het hartstikke goed, die kleine mannetjes, de kleinsten van de klas. Mijn moederhart smelt als ik ze wegbreng en zie zitten in de kring. Zo flink, soms op schoot bij juffie. Een pruillipje om zich groot te houden want ja, het is wel spannend als mama weggaat. En toen kwam daar opeens dat mailtje: er is een plek voor Bodi en Daaf op de BSO. En elke werkende moeder weet: die plekken zijn schaars, dus die moet je gelijk pakken. Maar ik heb het er moeilijk mee. Het is al een grote overgang. Ze zijn net twee weken begonnen en nu haal ik ze zelf om half 3 op. Rond een uur of drie vallen mijn jongens in slaap op de bank: ze kúnnen niet meer. Uitgeput van alle nieuwe dingen die ze meemaken. En dan moet ik ze dus nu naar een BSO sturen uit school? Zijn kinderen van nét vier jaar gewoon te jong voor én de basisschool én aansluitend een middag spelen op de BSO? Als ze 4,5 jaar of 5 jaar zijn is het alleen maar leuk, lekker met hun vriendjes een middag. Maar nu… Voelt het ergens niet goed. Hoe doen andere moeders van kinderen die net naar school gaan dit? Soms kun je niet anders qua werk, maar als je het kunt regelen, haal je ze de eerste paar maanden dan niet liever zelf op zodat ze lekker naar huis kunnen na schooltijd? Zodat ze de rust hebben om alles te verwerken wat er op school gebeurt? Of hoort dit ook bij het tijdperk-van-mijn-kinderen-worden-groter? Ik krijg er maar buikpijn van. Konden ze nog maar even een dagje terug naar juf Lily – al was het maar voor mama. Tessa Heinhuis (33) is moeder van Bodi en Daaf (4) en zwanger van de derde. Ze is hoofdredacteur van Mama Magazine en woont in Bussum.
View this post on Instagram
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
Je weet wat ze zeggen: zodra de ene deur sluit, gaat er een andere open. Dat geldt ook voor Michelle Bollen. De influencer komt met een romantisch plot-twist waar half Nederland van mee smult.
Soms gebeurt er iets in een gezin dat zo onvoorstelbaar is, dat het voor altijd in je hart gegrift blijft. Voor de familie Blom uit Een Huis Vol is dat het verlies van hun dochtertje Miriam.